არეული აზრები

მტკიცედ მინდა რომ იცოდე ერთადერთად დარჩები კანონიერ სამყაროში ამორალით ავდგები ალბათ ასეთი ყოფილა ჩემი უცხო განგები ტყვიებს ლულებში ვალაგებ არ მიწყინო გთხოვ დედი

არ მინდა ქალი მყავდეს დამჯერი

არ მინდა ქალი მყავდეს დამჯერი გასროლილ სიტყვის დინჯად დამჭერი მემინდა გვერდში მყავდეს ბუნება მთებს გადმოსული სიოს ცდუნება .

ცხოვრება ნიღბით

უცხოთა თვალში არა მქონდა მე რომ მედარდა, საკუთარ თავთან სიმარტოვის მიპყრობდა შიში. მუდამ ვკარგავდი და თან ამდროს მე რა მებადა, მე რა მებადა, რომ ვებრძოდი გრძნობათა შიმშილს.

მე დახმარება ძლიერ მჭირდება ))

ცხოვრების ბოლოს მე ორ გზას ვხედავ, სიცოცხლე შეწყდა ტვინი გაჩერდა, გულის ფეთქვის დროს რაღაც ამტვერდა, და სიყვარული ძლიერ აღელდა...

წლები გავიდა

უკვე რამდენი წელი გავიდა, როცა პირველად დაგიწყე ძებნა, შემოვიარე ათასჯერ გზები, მაგრამ ათასჯერ თავგზა ამებნა.

როცა სიცოცხლე მიხაროდა, გული სითბოსგან დამიცალე

როცა სიცოცხლე მიხაროდა, გული სითბოსგან დამიცალე, როცა სიყვარული დავაპირე, შენთან სიახლოვე ამიკრძალე, ოცნება წმინდა რაც გამაჩნდა, ყველა ამირიე, წამიშალე... შენი გაღიმება შემიყვარდა, მერე შეხვედრაც კი ამიკრძალე

დღეს ჩემი სული სხეულისგან გაცლას ზეიმობს

მინდა ვხედავდე შენს თვალებში სპეტაკ გვირილებს, შემოგეხვიო და შეგიგრძნო, როგორც არასდროს. გვერდიგვერდ ვიყოთ ჩვენი შვილი, როცა იტირებს დავხატოთ ღამე ალიონთან როგორ ბაასობს.

მარტო ვარ...

მარტო ვარ, მარტივი ყოფილა ეს ყოფა, და ხშირად ვკითხულობ საერთოდ რატომ ვარ? სანამდეც ძალა და ​ სიცოცხლე მეყოფა, მარტო ვარ.... ოცნება თუ გაქვსო, მე მკითხეს ამ დილით, ვუთხარი კი მეთქი, ოღონდაც ძველია, მარტო ვარ, რადგანაც ასეა ადვილი, რომ გიყვარს ძნელია..

მომაკვდავ რეალობას

როცა ჩაწვდებით მომაკვდავ რეალობას, გვიანი იქნება ამაო მცდელობა უკან დაბრუნების.. წაქცეულს ვალად ჰკიდებთ თქვენს ცოდვებს და არ გეშინიათ ძველი აღთქმულების.

მოულოდნელი შეხვედრა...

სადღაც მიკარგულ ქუჩის კუთხეში თვალი გამექცა ნაცნობ სხეულზე... წამით გავშეშდი და დაბნეული ღიმილი უცებ ამოვიკერე...