რა ძნელია უშენობა

იცი? უშენოდ, რა ძნელია ჩემთვის სიბნელეს უფრო დამიბნელებს სევდა სიხარულს მოწყენილობა რომ ებრძვის სინათლეს მძიმე ფერებში რომ ვხედავ.

სათაური

როცა მზე სახეზე მეფერება, როცა სიგარეტს სახლში ვტოვებ, როცა ყვავილების ლაპარაკი მესმის, შევდივარ გუმბათის ქვეშ,

ძველი მეგობრები

ეს ის სამყაროა სადაც გივიწყებენ, ჯერ არ მომკვდარხარ და უკვე წარსულიხარ, ისე უცებ გშლიან მათი გონებიდან, თითქოს იმქვეყნად ხარ, თითქოს წასულიხარ,

რა ძნელია უშენობა

იცი? უშენოდ, რა ძნელია ჩემთვის სიბნელეს უფრო დამიბნელებს სევდა სიხარულს მოწყენილობა რომ ებრძვის სინათლეს მძიმე ფერებში რომ ვხედავ.

გინატრებდი

იცი? უშენოდ, რა ძნელია ჩემთვის სიბნელეს უფრო დამიბნელებს სევდა სიხარულს მოწყენილობა რომ ებრძვის სინათლეს მძიმე ფერებში რომ ვხედავ. იმედი კი ნახავო მეუბნება მოთმენა გმართებდაო უფრო მეტი მეც რამდენს ვსაყვედურობ, ეყურება?

გაზაფხულს

და მრჩება გრძნობა, რომ გაზაფხული მეორედ ვნახე მე ცხოვრებაში, იმ გაზაფხულებს ვერ ვითვლი სადაც, ერთმანეთისგან შორს მდგომნი სადღაც ვხეტიალობდით ეულად მაგრამ...

ფიქრს უმისამართოს

თუ შენც ჩემსავით გრძნობ, და ამ სუსხიან ზამთარს, ფანჯრის რაფიდან ცას ფიქრებს აცნობ, ფიქრებს,რომელსაც ატან შენ ნაფაზს

მიწისქვეშ მეცხრე სართული

ზოგჯერ დუმილი აუტანელი რომ იცვლის ფორმებს, არად დაგიდევს აღარც ეთიკას და აღარც ნორმებს!

,,სურვილი"

ჯოჯოხეთიდან ვერასდროს მიხსნი... არ გინდა დაღლა... შენი ცხოვრება შენთან იყოს... არ გინდა წასვლა!.. უბრალოდ იყავი რთული მარტივად... მარტი იყავი და ნუ იქცევი აპრილად!..

შემოდგომა

ქუჩაში ვდგავარ და ვუყურებ შემოდგომას, ეს ფოთლები როგორ ეხება ჩემს თმას, მოწყენილი,ფიქრიანი მიუყვები გზას, ჰორიზონტზე კი ვხედავდი დანისლულ მთას.