მე უბრალოდ მომინდა და ასე!

მე უბრალოდ მომინდა და ასე, პოეტობა ავიჩემე ვითომ, ვწერდი ლექსებს, მეც არ ვიცი რაზე, ჩემს თავს ისევ ტაშს ვუკრავდი თვითონ, ვიღრიალებ ახლა ბოლო ხმაზე!

გტკივა !

გტკივა ეს როცა დაეშვა ფარდა, და აღარ გესმის მისი სიცილი. გტკივა როდესაც კვლავ გინდა ნახვა და არ იხსნება ისევ კულისი.

აზრი არა აქვს მაინც მახსოვხარ..

მე მომენატრე და ამიტომ გწერ... მე იმას მოგწერ რაც არ მითქვია გაცნობის დღიდან გულში მიზიხარ შენი გული კი მგონი სხვისია.

წამ(ებ)ი წვეთავს

რითმებს დავეძებ წელშიმოხრილ ბერიკაცივით, მინდა ცხოვრება ლექსის სტროფად კვლავ ავამღერო, მაგრამ ფიქრები სადღაც მიდის არაკაცივით და შეშლილივით ვათამაშებ კალამთა ღეროს.

წვიმის წვეთები

მელოდიური წვიმის წვეთები სევდას ერწყმიან ჰარმონიულად, განწყობას ქმნიან მელანქოლიურს, იბადებიან პათეტიკურად...

***

თუმც დაგვიანებით, სიტყვას გაძლევ, გაზაფხულდება. კვლავ ყვავილებით აივსება ცხოვრების გზები. ჩემს ყველა დილას შენი სითბო ისე უხდება, როგორც ანგელოზს, სისპეტაკით, გაშლილი ფრთები.

შენი მონატრება

შენი მონატრება მე მკლავს და მშთანთქავს, ფიქრებთან ერთად სიტყვებიც მკარგავს,

მიყვარხარ ჩემებურად ანუ მთელი გულით

არ ვიცი პოეტები მუზას რას არქმევენ, მე ჩემი ანგელოზის თხოვნას შევასრულებ… თუ მუზა პოეტებს რითმებს დაურიგებს, მე რითმებს შენი თვალები მკარნახობენ

სიჩუმე !

სიჩუმე ეხლა ჩაესმის გრძნობებს, გულში კი დაკარგვის ტკივილი გოდებს... გაგიშვა?! თავში ტრიალებს კითხვა, არაო! მინდა პასუხად მითხრა.

მაშინ როდესაც აღარ ვიქნები

ალბათ ყველა დავფიქრებულვართ იმაზე, არსებობს თუ არა სიკვდილის შემდეგ სიცოცხლე,არსებობს თუ არა სამყარო, სადაც მხოლოდ და მხოლოდ ადამიანის სული გადადის,სხეული კი დედამიწაზე რჩება არის თუ არა რეალობასთან ახლოს ის, რომ ადამიანი გარდაიცვლება ერთი