ლექსი თბილისზე

ძველო თბილისო! ჩემი მიზნები აღარ მაქვს, გულში რომ გინახავდი... გადაწყდა, უნდა შევცვალო გზები... ძველო თბილისო... გტოვებ... ნახვამდის...

რატომ?

რატომ ამიჩქარე გული ? რატომ გამიგიჟე ვნება? რატომ იოკებდი წურვილს? რატომ დამავიწყე მცნება?

კლასიკური ამინდია გრძნობის

კლასიკური ამინდია გრძნობის შეგვიძლია ძველებურად დავთვრეთ... ჩემი გრძნობა უცაბედად ჩაისახა გულში, ჩემი სული შეგეთვისა ისე

ემოცია

მივდიოდი არ ვიცოდი სად, მიმქონდა მე თან ოცნების ზღვა, მომენატრე,დავიკარგე რად, ნუთუ მართლა გვერდითა გყავს სხვა.

როცა დაწვება ნისლი მთებს შორის

როცა დაწვება ნისლი მთებს შორის, როცა შავი ცა გადალურჯდება, როცა ნადირნი იწყებენ სირბილს, როცა ტყის მეფე გამოფხიზლდება. როცა ჩიტები ქარგავენ ნახატს, ჰაერში გაჭრით დასჭექენ ყივილს როცა სოროდან თაგვი გამოვა და გაუყვება ნამცეცთა ბილიკს.

სასიყვარულო ლექსი

რა სასწაულმა შემახვედრა შენთან არ ვიცი ან ამ სიყვარულს ტკივილამდე რატომ განვიცდი, როცა შენ გხედავ აღარ მახსოვს ქვეყნად არავინ, როცა გშორდები დარდი მიპყრობს დაუფარავი...

გზააბნეული მივყვები ბილიკს

ისევ დარდი შორეულ გზების მკვლევარად, ისევ სევდა გულში ჩარჩენილ სიმწარედ, გზააბნეული მივყვები ბილიკს და ჩემში თითქოს გრძნობებს ლეწავენ.

დაასხი! ნაღდი სიყვარულის უნდა დავლიო,

- დაასხი! ნაღდი სიყვარულის უნდა დავლიო, ქვეყანა ცრემლის საუფლოა, სევდის გზა არი!.. -დაასხი, მუქთად დაგიხატავ შემკრთალ ალიონს, დასტით, თეთრი კრავით, დილის საარით!..

ისევ ღამეა

ისევ ღამეა და ისევ წერას ვიწყებ ისევ მოუსვენრად დაძრწის ჩემი სული ისევ ისე ვებრძვი ღამით შენზე ფიქრებს

ამაყიანი ადამიანი.

გზა აგებნათ? შიშის გეშინიათ? რისთვის , ან ვისთვის. უმანკო კედელს ძალაც აღარ აქვს, ნაკუწებად აქციეს. კარებს მიღმა ბრძოლა გვიწევს, და ბედთან თამაში.