მოდი,გავფრინდეთ ცაში!

მოდი,მომენდე ერთხელ, ერთად შევცუროთ ზღვაში, ერთად დავლაშქროთ მთები, ერთად გავფრინდეთ ცაში! მოდი,მივენდოთ ტალღებს, ზღვის სიძლიერე ვიგრძნოთ, ვიგრძნოთ მაგისი სითბოც მარილის გემოც ვიგრძნოთ!

დედა დიდი ბიჭი გაგეზარდა

დედა დიდი ბიჭი გაგეზარდა ვიცოდი რომ გინდოდა კარგი ბიჭი აგეღზარდა მაგრამ ვერ შეძლო ამ შენი ოცნების ასრულება არ მინდა დასრულება

ლექსი მეგობრობაზე

შენმა მეგობრობამ სული გამინათა, გული გამითბო და სევდა გამიფანტა. დაბლა დაცემული ცაში ამიტაცა, ცხოვრება დაბინდული, ნათლად დამიხატა. გაიგო ნაღველი და იმედი ჩამისახა,

ცხოვრების ფერები...

ცხოვრება სავსეა სხვადასხვა ფერებით და მასში შავ-თეთრს მხოლოდ რად ვხედავ? ცხოვრება მოძრაობს ჩემს ირგვლივ ჭენებით ეს მხოლოდ ჩემს ირგვლივ,ჩემში კი რა ხდება?

რატომ არსებობენ ქალები

რატომ არსებობენ ქალები? ეს კითხვა სხვაგვარადაც შეიძლება დაისვას, თუმცა პასუხი ერთია: რომ არ არსებობდნენ ქალები მთელი სამყარო დაკარგავს შარმს, სული სუფთა, დახუჭე თვალები ნურაფერს ნუღარ გაატან ქარს.

წამოდი ქალავ წავიდეთ

წამოდი ქალავ წავიდეთ ავყვეთ გულისა ნათქვამსა ნუღარ დამიშლი წაგიყვან შემოგატარებ მთა ბარსა დაგიწნავ ლამაზ გვირგვინსა ვით ცისარტყელას ცისასა დაგიკრეფ ია ენძელას რომარ წახვიდე სხვისასა

მე შენ ყველაზე მაგარ ლექსს დაგიწერ

მე, შენ ყველაზე მაგარ, ლექს დაგიწერ. სიყვარულს, გრძობებად შიგ გულში ჩაგიფენ. დაგიწერ, სიტყვებად ისეთ ლაღ შეგრძნებებს, რომ შეგიყვარდები ვფიცავარ ჩემს ღმერთებს. მე გამოვიგონებ, იმ რითმებს რომელიც, ვერასდროს, ვერავინ მერე რომ ვერ შესცვლის. არა მე

იყო სურვილი გრძნობა კი არა

იყო სურვილი გრძნობა კი არა, იყო ტყუილი, იყო მიყვარხარ. იყო ცრემლები, სიცილი იყო და ყველაფერი ხანმოკლე იყო. თითქოს არც იყო, იყო კი, არა, ცხოვრებამ ისე დაგვატრიალა,

გალაკტიონ ტაბიძე - უსიყვარულოდ

უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე, სიო არ დაჰქრის, ტყე არ კრთება სასიხარულოდ.... უსიყვარულოდ არ არსებობს არც სილამაზე, არც უკვდავება არ არსებობს

ცხოვრება არ ჰგავს ჯვრისწერის პირველ დღეს

ცხოვრება არ ჰგავს ჯვრისწერის პირველ დღეს, მასში ბევრია სარკაზმი, ნაღველი, წუთები წამებს ფეხდაფეხ დასდევს, როგორც სიხარულს მწარე დარდები.