განშორება....

ისიც კი არ ვიცი რასა ვგრძნობ ახლა ... მტკივა სხეული, შიგნიდან და გულმა იგრძნო, გრძნობების დაღლა... უბრალოდ მტოვებ და მიდიხარ ....

თბილისი

გავიგე, წუხელის დამთვრალა თბილისი, რა იყო მიზეზი ვერ მიხვდა მთაწმინდა, გულ-მკერდზე ეკიდა წვეთები თილისმის და მტვრიან ქუჩებში ხელახლა გაწვიმდა.

იქნები შენც ბედნიერი

რაც არ უნდა გააკეთო, ეს დღეები მიდის მალე და გინდა ეს შენ თუ არა, მაინც ყველაფერს ჰფენს ნათელს. ამბობენ, რომ დრო შველის და ის ყვრლაფრის მკურნალია, მაგრამ არა სიცრუეა, მას შეჩვევის უნარი აქვს.

მოგონება

გულში სისხლად წვეთავს ყველა მოგონება სული აივსო ისევ დარდებით იმდენად მწვავე არის შეგრძნება

ჰარმონია

გარეთ გაიხედავ თითქოს სიმშვიდეა, თითქოს ჰარმონია სუფევს არნახული, მაგრამ ყველაფერი დიდი მარაზმია ბრძოლის გამართვა კი სრული კრეტინიზმი.

ჩემი იქნები

ჩემი იქნები, სხვა გზას მაინც აღარ მიტოვებ, დეკემბრის ღამეს, შეშლილივით როცა ითოვებს მოხვალ ჩენთან და საპატარძლო კაბას მომიტან, იებს მაჩუქებ ქრისტეშობის პირველ თოვლიდან.. მომეფერები დამავიწყებ ,,მართალს და მტყუანს'' ხომ ვოცნებობდი თეთრ კაბაზე? ვერ

თუნდაც ერთი დღე

მინდა დავიწყოთ სადაც გავწყვიტეთ, მოდი, თოვლიან ამინდში წავიდეთ.. ვიცეკვოთ ფიფქებთან,თუნდაც გავცივდეთ.. მინდა ჩემსავით, შენც რომ გაგიჟდე.. დღეები დღეებს უშენოდ არ ცვლიდეს.

ჩამეხუტე

ჩამეხუტე ისე ძლიერ ჩამეხუტე მკერდებს-შორის სიყვარულმა გაიაროს მე თუ ზოგჯერ უნებურად გაგებუტე შენ ეცადე შემირიგდე! გამახარო!!

ჩვენ დაგვივიწყეს !

დროის ხმაურში წამოვიწყეთ უაზრო ბოდვა, თითქოს ერთ დღესაც გიჟის პერანგს ერთად გავიხდით და თავდახრილნი, თითქოს გვაწევს სამყაროს ცოდვა ამ საოცარი უმწეობით სხვის ვალებს ვიხდით!

მცივა

მცივა,შენს თითებში შემომიშვი გასათბობად, სუსხმა გზები შემიკრა და ვიკარგები, ნაჭადრალთან იმედები დგანან ობლად, აღსარებით,მიტევებით მინაღები...