რაღაცნაირად გეფერები, რაღცნაირად მენატრები.

ეს ვარსკვლავები მაგიჯებენ, სულში იმგვარად შემოდიან და არეული ნაბიჯების სასიამოვნო მელოდია ისმის ქუჩაში ფეხაკრეფით, თითქოს კლავიშებს ვეპარები, რაღაცნაირად გეფერები, რაღცნაირად მენატრები, მინდა ბოლომდე შევიშალო,

მარიამ !

ყველა გზას შენთან მოვყავარ,მარიამ ! დღეს ისევ სევდამ მოიცვა ფიქრები იანვრის 28 რიცხვი და ქარია დავდივარ უმიზნოდ თბილისის ქუჩებში ყველა გზას შენთან მოვყავარ, მარიამ !

მიყვარს

მიყვარს ნაზად და მიყვარს არსებით,ცხოვრების ხაზად,მას ყველგან დავყვები...ვერასდროს ვაფასებ, დროს ვეღარ ვმართავ და ათასი ფერებით ცისარტყელას ვქარგავ...ყველა გზას მაინც მასთან მივყავარ,ბანალურია და...ჩემს ზღაპარს მარხავს.მუდამ ჩუმად არის,

დედა

ზოგჯერ თუ სევდა დანისლავს თვალებს, ვერ დაიოკებს ცრემლებს ჟინიანს, ნუ შეგაშინებს უძირო ღამეც, ვიდრე დედა გყავს, ნუ გეშინია. დედავ! ისმინე ქართვლის ვედრება: ისე აღზარდე შენ შვილის სული, რომ წინ გაუძღვეს ჭეშმარიტება, უკან ჰრჩეს კვალი განათლებული. (ი.

სიჩუმე...

მალავდნენ ცრემლებს, ფერებში დამარხეს სამოთხე მასში. სიჩუმე ლოგინთან, ღამეში დადუმდა ქარი, ელოდებიან მზის ფსკერზე მშვიდ დროებას და სახეზე სიჩუმეს ეფინება ცვარი. სიჩუმე და მისი ხელები უკრავენ როიალს, ხმებია, მდუმარების მთებიდან ამონატყორცნი მზისფერი

ერთი ქალია...

ერთი ქალია, ზამთარში რწყავს იებს,ქარი უფრიალებს ჟანგისფერ კაბას,თეთრი ქალია, მთაში ფანტავს ფერად ფიქრებს,და მის სახლთან ველოდები ზამთარს.ერთი ქალია, შავი თვალებით,რძისფერი კანი გამჯდარი ზღვით,თეთრი ქარია, ტუჩებს უხატავენ

ულამაზესი ლექსები თოვლზე

გარეთ ვზივარ და მათოვს ფიფქები დამზრალი გული სიყვარულს მთხოვს, სხეულს კი ათბობს შენზე ფიქრები სულშიც კი ბარდნის! ო,როგორ თოვს! ცა ხეებს აცმევს ქორწილის კაბებს მე,რომ ჩაგაცვა თუ მეტყვი ხოს? ფიფქებს ვუყვები მე შენზე ამბებს სულშიც კი ბარდნის! ო,როგორ

ჭეშმარიტება

ჭეშმარიტება ნეტავ რაშია? დეტალებშია, მხოლო ჩვენშია ფიქრებად დატვირთულ თავშია. ჭეშმარიტება მდიდრისთვის უბრალო ერთი გროშია, ზოგისთვის მთელი ცხოვრება ბევრისთვის წუთში წამია.

ფრთებს გავშლი...

ცისკრის ფრთებს გავშლი, ზღვის მიღმა დავიდებ ბინას, ზამთარს ტოტებად აშლილს, ჭერზე შევაწყობ ვერცხლისფერ მინას.

შიზოფრენია სულში მაქვს გამჯდარი

სისხლისფერს იფერებს თვალების გუგები,წამწამებდახრილი ვტირი და ვყვირივარ,ბოლოს კი დაღლილი უეცრად ვჩუმდებიდა ისევ საკუთარ სისუსტეს ვჩივივარ. კედლები თეთრია, ჭერია დაბალი, ნერვები აღარ მაქვს დავწყო თავიდან , შიზოფრენია სულში მაქვს გამჯდარი და მეტი