გული გაყავი....

ბავშვებო მაპატიეთ შეიძლება რიტმი ვერ დაინახოთ უბრალოდ ამ ლექსებით სამუდამოდ გემშვიდობებათ წკაპუნა.გული გაყავი მე ხომ ვერ მიგებ მე ხომ სულ სხვა ვარ მე ხომ შემცვალე შენი სასჯელით!იცი რა ქენი?გული გაყავი!მაგრამ,როგორც ჩანს

მე გაპატიებ

დამცირებული, ნამტირალევი ჩამუხლული ვარ კედელთან დუნედ, ვფიქრობ მომხდარზე, ვიხსენებ წარსულს, რომელსაც უკვე ვერ მოვაბრუნებ ერთი რამე მაქვს, სულ საფიქრელი, აქ რატომ გავჩნდი, დამცირებისთვის? ყველამ ქეჩოში, რომ მირტყას ხელი ან დამიძახოს სადმე ცემისთვის.

შენი თითები ვერ იხდენენ უჩემო ამინდს

შენი თითები ვერ იხდენენ უჩემო ამინდს. და სუნთქვა-სუნთქვით ცხოვრებაზე აჩქარდებიან. გიყურებ როგორ მიუყვები ქუჩას და უწინ როგორც მიყვარდი ახლაც ისე მენატრებიან

სული სიყვარულით მომიწამლე! (თ.ჯ)

ნატვრა ამიხდინე სიხარულო, მინდვრის ყვავილები მომიტანე... გული ოცნებებით ამივსე და, სული სიყვარულით მომიწამლე! ნატვრა ამიხდინე გაზაფხულზე, აპრილი გვირილებით მომილოცე, ფეხით მომატარე საქართველო, ჩემი მიწა-წყალი დამილოცე!

აღარც სული გინდათ

აღარც ძმები გინდათ, აღარც დები აღარც გული გინდათ აღარც სული ღმერთო ასე როგორ დადებილიდით თქვენნაირი რომ ვიყო მეც გაგიგებდით. აღარც სული გინდათ ნაწამები აღარც ხორცი გინდათ დაგლეჯილი ღმერთო უგულოდ ხომ გავწამდები

მე ვბერდები !

შენ ვერ ხედავ? მე ვბერდები, ხო ვბერდები, თან არ ვიმჩნევ, სინანულით ვერ ვჩერდები, დრო კი მირჩევს თავსაც ირჩენს! გახვეული ტრანსკლიპციის ბურუსში, სად გავჩერდე? სინათლეებს დავეძებ, თუ სიცოცხლე დროსთან აგებს გუნდურში, მე რა მელის ამას უკვე არ ვეძებ!

...და შენს მაგივრად სიბერე მოვა! (თ.ჯ)

გაივლის დრო და ჩამოთოვს სევდა სულ თეთრ ფიფქებად... გაივლის დრო და გარდასულიც დაგვავიწყდება! აღარ შეხვდება სიხარულით გული გაზაფხულს...

შენს თავს გეფიცები

აღარ ვიქნები მე ასე ცუდად გამოვკეთდები შენს თავს ვფიცავარ მომენატრები ვიცი ყოველღამ! ეს მონატრება მე კვლავაც შემცვლის ისევ დამატყობს იმ ნაიარევს კვლავ შევიცვლები შენ თავს ვფიცავარ შენი გულისთვის გადავკეთდები

ყველა პოეტი სიყვარულს უგალობს! (თ.ჯ)

ყველა პოეტი სიყვარულს შეჰხარის ყველა პოეტი სიყვარულს უგალობს!შემდგარ სიყვარულზე ვერ დაწერ ტკბილ ლექსებს...ყველას უიმედოდ უყვარდა უფალო!ყველა პოეტი ოცნებით ივსება,როცა "მის" თვალებში სიხარულს შესცქერის...ისევ მეშინია

ზღაპარში

ჩვენი ჯერია ზღაპრულად ვაქციოთ ცხოვრების დღენი, აწ გარდასახული გლოვის დღედ, ტირილად თან მუდამ გვახსოვდეს ჩვენი წარსული რომ უნდა ვარწიოთ.