დაწერის პირველი მცდელობა...

მშვიდობით პატარავ ვეღარ შემხვდები, შენგან გავქრები ვით ტკბილი სიზმარი, აღარ მოგიწევს ჩემს გამო დარდი და ვეღარ მნახავ,მშვიდობით,წავედი... ვეღარ გაგითბობ ზამთარში ხელებს, ვეღარ ვაკოცებ შენს ტკბილ ბაგეებს, მიწას მაყრიან პტარავ ვიცი,ვიცი ძნელია...

ლევან კაპანაძე---კაცი

კაცი? კაცი ქვეყნად გაჩენილი ეზიდება მძიმე ჭაპანს, ნუ ეცდებით შეჯიბრებას ნუ ეხდებით მის დაჯაბნას. ის ხომ ქვეყნად მისთვის წვალობს, როგორც ხნულში ნიშა ხარი სარჩო ლუკმა მოიპოვოს გიზგიზებდეს შინ ბუხარი.

ლევან კაპანაძე----ღამის წვიმაა

ნახე რა ქარია რა ავდარია სულში ზარია გულში ჩქამია, წვიმაა ღამის შხაპუნა სიცივე ფენჯრებს აწყდება, გამოველ ისევ გეძებე გული დარდისგან აწყდება. ისევ ქარია რა ავდარია, როგორი დარდია ჩემს გულს ვარამია. როგორი სიცივეა ღამის სიმშვიდეა ფიქრი

ლევან კაპანაძე--სამშობლო

სისხლის ყივილი მომერია სამშობლოს ნახვა მომენატრა, გული დარდისგან გამელია მისი მთა გორები მომელანდა.ქართლის მინდვრები სხვა ფერია, კამკამა წყაროებიც რამდენია. ძამაში ხელაობა მომენატრა,ისევ ბავშვობა მომერია.

ქორწილი (სიზმარი)

დამესიზმრა ჩემი ქორწილი.. ვაჟკაც რომ იდგნენ ჩოხის სამოსით განსხვავებული თიხის სამოსი ბოლო წვეთამდე ღვინით გამოვცლით, თოფსაც დავჭექავთ მტრების ჯინაზე ქართველობას დავდებთ ლელოზე

უცნობი ავტორის...უცნობი ლექსი...

თვალები გეტყვის (თუ ჩახედავ) რა ჰქვია ტკივილს და შენს გარეშე ცხოვრებაზე ატირდებიან. თუ შეიძლება გამოძებნო რამესთან წილი ეს პირველ რიგში უღიმღამო ამინდებია... გავდივარ სახლებს (შენს გარეშე), დგება მაისი და ხალხით სავსე ყველა ქუჩა ცარიელია,

ლექსი წარსულიდან

ლექსი რომელიც ერტი წლის წინ დავწერე დაახლოებით. ვიცი დიდი სისულელეა..... ეს არის მოთხრობის ,,ჩემი! ოღონდ სხვა სამყაროსთვის'' ასე ვთქვათ მოკლე შინაარსი ლექსად. ვიცი ზედმეტად ბანალურია თან გაუმართავი მაგრამ მაინც მომინდა ვინმეს ენახა

მე ასეთი ვარ

მე ასეთი ვარ მე არ მომწონს ჩენი ცხოვრება მე ვერ ვიპოვე სამყაროში ჩემი ადგილი მერე რა უკანა რიგებზე თუ ჩხუბსაც ავტეხავ მთავარია ხომ თქვენს წინ იყოს ფარდა გახსნილი მე ასეთი ვარ ბევრჯერ მთვრალი უფრო მტვერისგან რომელიც თქვენი ფიქრებიდან ჩემთან ჩამოდის

უცოლო პოეტს

ეწევი ბოლო დროს ღერებზე ღერებს , და ხანაც ცხოვრებას რთულსა და წვიმიანს , სვამ ბევრ ალკოჰოლს და იზრდი წვერებს, ულექსოდ გასული ყველა დღე ცივია. დადიხარ ქუჩებში კენტად და ამაოდ , იცი რომ ბოლოში არავინ დაგიცდის ,

შენ ჩემო დღიურო

გრძნობათა ბიურო შენ, ჩემო დღიურო რამდენი რამეა, შენთვის ასატანი გრძნობათა ბიურო, შენ, ჩემო დღიურო მუდამდღე ითვლები ჩემთვისვე ფარულად.