მე ქართველი ვარ!

ჰო ისევ ისევ ვზივარ და ვისმენ ჰო ისევ ისევ გეძახი აქ ვარ ეს მე ვარ შენი თვალები მზისფერ და გაზაფხულის ღიმილით დაღლა ჰო ისევ ისევ ვყვირივარ მე ვარ ჰო ისევ ისევ სამყაროს ღერძი შენი ცრემლების წვიმაში ვდგავარ

"მარიამს"

ჩემს გულს,მარიამს, წმინდა სანთლიანს, ლამაზ წარბას და ცისფერ თვალიანს. მის სულიც ასე,სიცოცხლით სავსე, სილამაზეს და მშენებას აფრქვევს.

მონატრება

როცა მდინარე მიუყვება ნაპირებს,შენი თვალები, ჩემს გონებაში რაღაცას აპირებს.მე მოგცემ ბევრ დანაპირებს....ჩემი იქნები და მას ვაპირებ. გაძლევ ამ დანაპირებს!!!მომეცი პირობა რომ არ მიტირებ...თუ ტირილი მოგინდება ერთად ვიტირებტ,თუ სიცილი

დღემდე ვაგვიანებ

თითქოს გათეთრებულ თვალთა მთვლემარებით მზერა ნამთვრალევში ყვითლად გამითენდა ქუჩა დათოვლილი თანაც ნაგვიანი ვეღარ ავიტანე მისი მდუმარება ბოდვით ვათარეშე ისე ჩაგეძინა ვეღარ მოვასწარი დღემდე ვაგვიანებ პალტოს საყელოზე მესხა არაყი

ანგელოზი

თვალი დახუჭე და ყური დაუგდე, თუ რა საამურად გალობს ანგელოზი, მისი მარად ლაღი,მარად ბედნიერი, მუდამ მოგესმება თბილი ფა მენორი, ქვეყნად მარტოობას რომ არ გაცდის, ყოველ ნეგატიურს რომ გაგაცლის, შენს ცრემლს თავისით რომ ტბებად აქცევს, შენ კი ოპტიმისტად

* * *

მაშინ ცხოვრება ახალი დაწყებული მქონდა,დედის კალთას ახალი მოწყვეტილი ვიყავი,ცხოვრება ნათელ ფერებად მესახებოდა.კოლეჯში ახალი მისული ვიყავი და სწორედ მაშინ შევამჩნიე ის... არც პოპულარული იყო,არც მდიდარი,არც სიკვდილამდე სიმპატიური,უბრალოდ ზღაპრული

ერკე მიდასი - ტყუილი

ტყუილს ტყუილი ცვლის ახალი დაპირებები და შენც იქცევი იმ თოვლის ბაბუად, რომლის დანაპირებსაც ვერ შეასრულებ და არყის ჭიქას ყოველთვის გულმოდგინედ ცლი. ტყუილს მორიგი ტყუილი ავსებს, და ემსგავსება იმ საღეჭ რეზინს, დაძველებული რომ მოგეკრობა და ვეღარსაიდან

ნირვანა

გადავიკარგე ამ სამყაროდან, დავკარგე აღქმა დროის, ვეღარ განვიცდი მიწიერ გრძნობებს, ვარ ენაბლშევიგრძნობ უსასრულობას, აწ დავბრუნდები როდის, ყოველი გრძნობა დავკარგე, აღარ ვარ ცოცხალთ ბრბოში,უ და კოჭლი,

ამნეზია

პირველ ნააზრევს,ჩემგან მცდრად აღთქმულს, მმრავალი კაცი შეუცდენია, თითეულ მათგანს,სიმართლედ მცდარი, წარმოდგენები შეუძენია, ერთი შეხედვით ვინმეს შეცნობა, ამ ქვეყნად არვის არ შესძლბია,

ზღვა

ზღვა უკიდეგანო, ტალღებს რომ მიაქნევს, ტალღები ჩქარ-ჩქარა ხმაურით მოჰქრიან, ტალღები ჰორიზონტს იმედებს უქარწ....ბს, ახსენებს იმ ქარებს, საღამოს რომ ჰქრიან. მერედა რად უღირს ქარს ერთი დაქროლვა, დაქროლვა ელვასა და ძალას ხლებული, ანდა მზეს რად