მუზების გამოძახილი

*** თავისუფლება სულს ისე მოსწყურდა, როგორც წყარო ანკარა ირმებს, ჩემო პავლუშა გიტარა გახუნდა, მაესტრო ჩამოჰკარით სიმებს. *** უცებ აცივდა, სითბო განელდა,

ნამდვილი გრძნობა

ნამდვილი გრძნობა ყველას ეწვევა მოვა დაგიპყრობთ უეცრად წამში მაშინ როდესაც გული ვერ ხვდება მარტო აღმოჩნდებით გრძმობების ალში. სიყვარულია გრძნობა ორმხრივი მიეჯაჭვებით გულით ერთმანეთს სული გექნებათ განუყრელივით უნახავადაც ნახავთ მის

დედი

მე შენს ხატებას ვეზმანე დედი, ძარღვებში წითელი მიდინავს სისხლი, მე შენს მზერეაში დავთვრები დედი, შენი სახელი ჩემ სულს გაივლის. არმოგეშალოს არასდროს დედი, ეგ ლამაზი და სათნო ღიმილი, აღარასოდეს გავნაწყენდები თუკი ოდესმე არს მეტყვი დედი.

აბსტრაქციიდან უსასრულობაში

როგორ მიყვარდი მე ახლაც მახსოვს, შენს თვალებს როგორ შევსციცინებდი. შენი პირველი სიტყვაც კი მახსოვს, რომელსაც სდევდა შეხება წრფელი. მახსოვს,შენ როგორ მითხარი სიტყვა, სიტყვა,რომელმაც მე სულ შემცვალა.

პაპა!

შენ წაგიყვანეს და მარტო დავრჩი, მე ვეღარ ვხედავ შენს ცისფერ თვალებს, ვერ მათბობს შენი მზერა მე წრფელი, და ვეღარ ვხედავ შენს მოხუც ხელებს. ახლაც კი მახსოვს მათი კანკალი და შენი სახის ურიტმო მზერა. სად ხარ ?მითხარი,მაინტერესებს. განა მეც მალე მანდ არ

ლექსები

დგება დღები როცა ვერ ვუძლებ მაგრამ აზარი ააქვს? ის ხომ არასოდეს დაბრუნდება, ვიქნები ისევ მარტოდ ჩემს ფიქრებთან ერთად და გავიხსენებ ლამაზ მოგონებებს ლამაზ წარსულთან ერთად მეხომ ის მიყვარდა! მაგრამ მან ჩემი სიყვარული ვერ დააფასა!...

რუტინა...

რუტინა მალე ბოლოს მომიღებს, დილით ადგობა,წასვლა სკოლაში. ეს გამოცდების ციებ-ცხელება, თან არც დათმობა მინდა არაფრის. რაღაც დებილი მედლის მონა ვარ, და,ალბათ, მალე თან წამიყოლებს.

კოსტა სანიკიძის ლექსები

მინდა ჩემთვის, ჩემთვის ვიყო და მინდა რომ წვიმდეს,იქნებ სულაც არ ვუყვარვარ, იქნებ ვძულდე ვინმეს,არ მინდა რომ ძირს დავეცე, ამ ცხოვრების გზაზე,ის რომ გული მეტკინება და გამცვლიან სხვაზე…მინდა მხოლოდ აქ ვიარო, და მინდა რომ წვიმდეს,არასოდეს ვუღალატო, ან

ღამე ისევ აირია

ბოროტება სამოთხეში ჯერ არასდროს გამიგია, ნიღბიანი სახეები,უნიღბოდაც დასვრილია, სიტკბოებას ვერას ნახავ თუ არსოდეს წაგიგია, თუკი,ოდენ სიყვარულით,ძმას ძმისთვის არ დაგითმია.

გვირილებს რას ვერჩი

გვირილებს რას ვერჩი,მაინც ვერ მეტყვიან ოდესმე რამეს თუ გრძნობდი,ჩემო, და ძველებურად როგორც წიგნს მტვრიანს სულს მტვრისგან ვწმენდავ რომ კვლავ დავწერო..გვირილებს რას ვერჩი,ვერასდროს გავიგებ, მატყუებდი თუ მართლა გიყვარდი... მე ამ სიყვარულს 'იქაც'