დარდი-ანი _ გიორგი ბაზოიანი

დარდი-ანი. ბევრი დარდია გული ვარდია, მეტია, გრძნობანი ეწია, გულში ვარდი ჩაეწია, სიხარულში რომ ბუნტი აეწია მაშინ გრძნობა წამებში გაექცია,, დარდები აეწია, ცხოვრებაში გაუციადა ჩაუცინია...

მიყვარხარ

მიყვარხარპირველი კოცნა პირველი ჩახუტება პირველი მოფერება წელზე, წვიმის წვეთებში გიჯივით სიარული და თუნდაც ცეკვა მზეზე, მე სიყვარული შენით გამოვცადე და დღეს ვგიჯდები შენზე, ფოთლების შრიალი ჩიტების ჭიკჭიკი ეს არის სიმგერა ჩვენზე., მინდა რომ ერთდ

იყო და არა იყო რა...

ეს არის ლექსი, რომელიც დაწერა ერთმა სიყვარულით სავსე ადამიანმაა...! იყო და არა იყო რა, ამქვეყნად რა არ ხდებოდა, ვიღაცა გრძნობას იძენდა, ვიღაცის გრძნობა ქრებოდა,

დავიწყებ - გიორგი ბაზოიანი

ვიგრძენი დავწერე ვეცადე მაგრამ.... ჩემი ცხოვრება ვერ ავღწერე თუმცა მაინც დავწერე,, არ გამომივა ვეცადე „გამომივიდეს“ თვალზე ცრემლი რომ „არ ჩამომივიდეს“ დავიწყებ... ვეცდები რამე „ავიწყო“ ჩემი თავის იმედი აღარ მაქვს.....,, თუმცა მაინც ვიბრძვი,

დაკარგული სიყვარული

და დღეს უშენობით გაჯგენთილი სული მარტოობას მიეჩვია თითქოს დამეკარგოს ყველაფერი უსარგებლო სიამაყე შემრჩენია ამ ლექში გრზნობებს არ დავმალავ ეს ლექსიც მხოლოდ შენზე მიწერია თუ ვერ წაიკითხავ მასინ დაგხატავ ბავშობის თვალები შეგრჩენია .

რაღაცა-გიორგი ბაზოიანი

სიკვდილის დროც მალე მოვა დავტოვებ სამყაროს ნეტავი ვინ მოვა მოთოვა არე მარე „გრძნობებად“ გათლილ გადმოვლილი, „ცხოვრება მოვლილი“ ხომ იცით რომ ვაფასებ „პოეზიას, შემოქმედებას, ხელოვნებას „ ვქმნი ბევრს, ვწერ ბევრს, გინდ ცუდი იყოს გინდ კარგი, გინდ

დღემდე ლექსებშიც ვრჩები ერთგული

დღემდე ლექსების ვრჩები ერთგული, ჩემი ლექსებით ვხედავ სამყაროს. ალალად მინდა მართალი გულით, წარსულმა სევდა რომ არ მაკმაროს! მინდა რომ ვიყო ობოლი ცრემლი, და ისევ ვენთო კენტად სანთელი, რომ არ შეწყვიტოს ამ ჩემმა გულმა ლექსად ნაჟური სიტყვა სათქმელი.

დედი

დეე არ იტირო ცრემლი ეხლა ვერაფელს შეცვლის არვიცი რატომ მაგრამ ღმერთი თავისთან მიხმობს არ მეშინია დედი მაგრამ ილოცე ჩემთვის უფალი ალბათ ცოდვებისთვის საზგაურს ითხოვს

იცოდე მაინც დაგელოდები

დაგინახე და გულიც დაფიქრდა, შენთან წამოსვლა მთხოვა. მეკი ვუთხარი ალბათ ადრეა, დაელოდე და მოვა. სული აიმღვრა შენს მოლოდინში, დამატყდა ფიქრის გროვა. არ ველოდები მე სხვის სიყვარულის, თუმც მჯერა მაინც მოვა. გულმა სულს უთხრა, გრძნობაც განელდა, და

გელოდები

მენატრები, უსაშველოდ მენატრები, ჩემი გული უშენობით ჩუმად კვდება. სასწაულს ვარ დაჩვეული... მენატრები, მაგრამ ჩემთვის სასწაული აღარ ხდება! სად მიდიხარ?! რატომ მტოვებ?!... გევედრები, უშენობას ნუ მომისჯი განაჩენად, დამიბრუნდი გაზაფხულზე ყვავილებით,