ჟანდორ პეტეფის "მიყვარხარ"

მიყვარხარ ძლიერ...ძლიერ... რაც გადის დრო და ხანი, მე უფრო ძლიერ მიყვარს შენი პატარა ტანი.

დავიწყებ - გიორგი ბაზოიანი

დავიწყებ... ვიგრძენი დავწერე ვეცადე მაგრამ.... ჩემი ცხოვრება ვერ ავღწერე თუმცა მაინც დავწერე,, რ გამომივა ვეცადე „გამომივიდეს“ თვალზე ცრემლი რომ „არ ჩამომივიდეს“

სხვას ვიკრავთ გულში

ზოგჯერ ტკივილი გვიმძიმებს ყოფას, დარდისგან დაღლილთ არა გვაქვს ძალა. მერე ვამხნევებთ საკუთარ თავს და ხმამაღლა ვამბობთ, რომ მორჩა კმარა...ზოგჯერ გვტოვებენ და მაინც გვიყვარს, და გვიან ვხვდებით არ არის ღირსი. ვერ დავიბრუნებთ გაფრენილ წუთებს, ჩვენად ვერ

ეშმაკი

ფერადი დღეები მუდამ მზიანი სიყვარულს ამღვრეული ლამაზი თვალები, ცრემლი წამოსული ბედნიერ სახეზე ბედნიერ დღეებზე წმინდა სილაღე. მაგრამ როდია წლები ბედნიერი სიკვდილი სულ დასდევს მუდამ ბედნიერი,მაგრამ როდია წლები ბედნიერი სიკვდილი სულ დასდევს მუდამ

უფლის იერით

რაც მწამდა ქვეყნად, ყოველივე დარდია ახლა... დღეს უშენობა მეწამული მკვლელივით მეცა. არ მინდა ფიქრი, ეს ფიქრები შენია ახლაც, ფერი დაკარგა უშენობით მიწამ და ზეცამ.

მე არასოდეს არ მოვალ შენთან

მე არასოდეს არ მოვალ შენთან, შენც არ მოხვიდე ვერ გამახარებ. მკვდარს რომ აყრიან მიწას, ეს ვიცი, შენ კი მე ცოცხალს გადამაყარე. აღარასოდეს აღარ ახსენო შენი ცხოვრების ერთი ნაწილი.

ზურა სალუქვაძე -ყინვის ყურძნის მტევნები

ყინვა გამეფებულა სამყაროში მალულად, თბილისური თითები წერენ გულს დაფარულად. ძალა გადარჩენისთვის ერთი ნაპერწკალია, ერთი კოცნით მომხდარი თავგადასავალია.

ბაჩო ზაქაიძე - ჯინსივით დახეული კრიტიკა

მე ჩემს თავს ვაძლევ ჩაცმის უფლებას, სახეს ღიმილის ეფექტი მივსებს, როცა მიზღუდავთ თავისუფლებას. შენ რომ გაპრანჭული სადღაც მიდიოდი,

დამიფიცე

გარეთ უშენოდ მონაბერი ქრის ცივი ქარი, მზეში ვზივარ და უმზეობით შენსკევ ვიჩქარი. მე მენატრები, შენც მინატრო იქნებ ამაღამ და სხვა ნანახი ამიცხადო ცივი სიზმარი. ახლა უშენოდ ყველაფერი ბინდისფერია, თითქოს ყველაფერს უშენობის ატყვია სევდა.

***

რა გულით, ანდა რა ენით ამბობთ სიბილწეს, საოცარს, ბიჭებო! როგორ იმეტებთ დედას - ხატსა და სალოცავს, მარილს რად აყრით სამშობლოს, ისედაც გახსნილ ჭრილობას, კარგი დედ-მამის შვილებო, რად გინდათ ს შვილობა. უჭირავს კბილებით!