თვრამეტი წელი

ისევ ის დღეა უწინ რომ იყო,ისევ გავიდა ეს ერთი წელი,ისევ ხომ შვიდი აპრილის დღეა და ისევ მტკივა მე ცხელი გული. თვრამეტი წელი გავიდა უკვე.უკვე აღარ ვარ,რაც ვიყავ გუშინ.ისევ ისე ჩქებს კვლავ გული,იცი?მაგრამ აღარ ვარ ის მარიამი. ოხ,ეს ბავშვობა გავიდა

"ჩვენ" აღარ არსებობს!..

მე კი ვარსებობ,მაგრამ ვისით ვსუნთქავ ნეტავი?ეს რომ იცოდე ჩემო ძვირფასო აღარ გიწყალობს შენი მერანი გული მოგიძღვენი სრული,მთლიანი ზედ დავამატე ლექსები ფიცით ეხლა რა არის ჩემთვის მზიანი? ვეღარ ვგრძნობ და აღარც ვიცი ხელი ჩავიქნიე,გავყევი სხვა გზებს რა

მე თუ შეგიყვარე...

მე თუ შეგიყვარე მთელი გულით მე შენ მეყვარები სამუდამოდ!და თუ შეგიყვარე ეს გახსოვდეს: ვეღარ დაგივიწყებ უსაბამოდ! სიტყვების არ მჯერა! ეს იცოდე...ამას გეუბნები ჩემო კარგო...რადგან გასხვაფერდა ყველაფერი! მართლაც შეიცვალა ეს სამყარო! მხოლოდ თვალებს

მარტი

სიყვრულის თვეს შევარქმევ გაზაფხულის პირველ დღეებს, სიყვარულით ავივსები მარტის თვე რომ დამიდგება,ცის ცრემლები დამასველებს როცა მართლა შემიყვარებ, შენს სიყვარულს საყვარელო არასდროს არ დავივიწყებ,მე ხომ მარტში შეგიყვარე, მე ხომ მაშინ შემიყვარდი ია

მე, შენ და ზღვა

დიდი დრო გავიდა. მომავალი ისევ არ ჩანს, წარსული კვლავ თვალწინ მოსჩანს ცხოვრებას ისევ შავ-თეთრი ფერები აქვს. კიდევ ერთი დღეც წარსულს დაემატა, კიდევ ერთი ღამე თეთრად მიილია. შენ ხედავ ცხხოვრებას დაეკარგა ფერი ვარდის შენ ხედავ მე აღარ გავცქერი ზღვას,

უცნობი

იცით? მასე ერთი ბიჭი მოსწონდა მისი საოცრად ლამაზი თვალები მოსწონდა თვალი თვალს უსწორდებოდა და წამით ორივეს გული რაღაც საოცარს გრძნობდა

ბედნიერი ვარ...

ბედნიერი ვარ ! არ მადარდებს მთელი სამყარო, მხოლოდ შენ მყავხარ,ესეც მყოფნის,სხვა რა ვინატრო, მსურს შენს თვალებში სიხარულის ცრემლი დავთვალო და შენთან ერთად ამ ცხოვრების გზები გავკვალო... ბედნიერი ვარ! და არ ვჯავრობ ქვეყნად არაფერს, ქვეყნად არაფერს

ამ 3 მარტს,დედილო!

თავს ძლივსღა ვიკავებ , არ გითხრა მართალი 3 მარტს რომ დედის დღე აღვნიშნოთ ერთად და ტყუილი გავაქროთ,გვინდა სამართალი! თავს ვეღარ ვიკავებ,ხომ იცი რაც მინდა!შენს სიყვარულზე რა მეთქმის?!-ერთია-ჩემია!ჩემი სულის ხომ საკვები-ცისფერი ღმერთია,შენთვის კი

ოცნების ხიდი

დღე მილეულა...მკრთალად ტოვებს ნათელს მზის სხივი, ზღვა ამღვრეულა...ზედ გადებულა ოცნების ხიდი. ზეცა დამფრთხალა... და სულს აშფოთებს ტალღების გვემა! მთვარე ჩამქრალა...ზეცამ განაგრძო ცრემლების დენა!..ღამე გამქრალა...გულმა შეწყვიტა სიზმრებში ფრენა,

აზრები

ტვინში აზრებია გატენილი, სული ცოდვებისგან კივის, ალბათ კოშმარია ჩემთვის, ალბათ ჯოჯოხეთი მელის.