ადრე თუ გვიან

მე შენთან მოსვლას სიკვდილამდე აღარ ვაპირებ, თუმცა სიკვდილიც... ადრე თუ გვიან, ვიცი იქნება. თუკი შენ წადი ამ ქვეყნიდან იქ ჩემზე ადრე, არ გაგიჭირდეს სამოთხის გზის

ვით მეფე ლირი

რატომღაც ცხოვრება თითქოსდა მკლავს! რატომღაც ვტირი ვით მეფე ლირი ლირი ყველასგან მიტოვებული! რატომღაც ყველას ეძნელება გამიგოს. რატომღაც მეც ვერ ვუგებ სხვ

როგორ მოვიდე მე შენამდე

როგორ მოვიდე მე შენამდე... ამ გაზაფხულზე... როცა ამ მარტმა... შენთან მოსვლა უკვე დამასწრო... როგორ მოვიდე... როცა უკვე გზაც გაიბზარა... და სიყვარულმაც... შენგან თითქოს... უკვე გამაქრო... ღმერთსღა შევკადრე... ეს გრძნობები გადაემალა... გულს ვერ

გთხოვ შემამჩნიე

იქნებ ფიქრებმა მომიღოს ბოლო, იქნებ ამ სევდამ ძალა წამართვას, იქნებ გამოჩნდეს უშენოდ ვინმე და შენს სიყვარულს მისი დამარქვას. იქნებ არ ახდესჩემი სურვილი, იქნებ და გულში ჩაგუბდეს სისხლი, იქნებ და მოხდეს რამე ისეთი,

დრო2 - გიორგი ბაზოიანი

ფიქრში დავიკარგე ცხოვრებაში ავისახე რად აღარ „დავიარსე“ ცხოვრებაში გავიშანსე....! ყოველ დღე 1-თი შანსი მეორე დღეს ისევ 1-თი შანსი, დღები შანსებია წუთები წამებია, წამები კი უშინარსოებია..!

მეგობარი

ბევრჯერ შევსულვარ ტაძარში, სანთლები ამინთია, გულის წადილი უფლისთვის ჩურჩულით გამინდვია, პირჯვარს ვიწერდი ხატის წინ, ღმერთს მოწყალებას ვთხოვდი, მეგობარს ვადიდებდი და უმეგობრობას ვგმობდი. სიტყვა”მეგობრის”ხსენებით გახარებული ვკრთოდი,

ბოლო შანსია

ახლა დაბრუნდი,თუ ვაჟკაცი ხარ და დაინახავ რასაც შენ ეძებ. და თუ ისევ გსურს რომ მიმატოვო, რომ დამინახავ მერე ვერ შეძლებ. ახლა მიპოვე თუ შეგიძლია როცა მე თვითონ არ ვიცი სად ვარ, ახლა მიპოვნე იქნებ მომისწრო, სანამ ეს გული ლოდინით გასკდა. ახლა მაკოცე თუ

ვიცი რომ შევხვდებით

არ ვიცი ოდესმე კიდევ თუ შევხვდებით, არ ვიცი შეხვედრა ჩვენი ღირს თუ არა, ვიცი არ დაგვინდობს დრო ისევ წყეული სახეზე ნაოჭებს გაგვიჩენს უამრავს.

ცრემლი მუსიკად გამომელია - გიორგი ბაზოიანი

მე ის არ მყვარებია თურმე ვინც მე სიცოცხლე მაჩუქა და მესმის თანაც მუსიკის ბგერები, ჰანგები ცრემლით ტკივილად გამომეცალა გამომეცალა ყველა გრძნობა, ნეტავი ყოფილა თანადგრძნობა ? ან თუნდაც ტკივილის ბზარი, ტკივილის ზიარი, მიეყენა მას დიდი ზიანი.

დარდი და სევდა ხმაურობს ჩემში

დარდი და სევდა ხმაურობს ჩემში, მარტის ცივ დღეებს მივდევ წვალებით, დავმსგავსებივარ ქარებით შეშლილს, ჟამი მიდგება გარდაცვალების. მე მზის შვილი ვარ, არ მიყვარს სუსხი, წვიმას და ავდარს ვერ გადავიტან, გთხოვთ, გაზაფხულის კარი გამიღეთ, განვმეორდები