ეს ჩემი გზაა ...

ეს უცხო ხმაა.... მოვყვები და სად ვარ არ ვიცი, დასასრულია... სასრულია და ცაც სრულიად გამიშავთეთრდა... გაიცრიცა , ემსგავსა ფიცარს რაზეც სულ ყველა დიამეტრი დაკაწრულია. ეს ჩემი გზაა, ჩემი ხმაა, ჩემი სულია,

მე მშვილდოსანი ♐

...ღმერთებმა ცეცხლი* მარგუნეს ბედად;გავხდი გუშაგი* ცის და ქვესკნელთა;აალებული თვალებით ვუმზერ მეწამულ სულებს* სამყაროს შორის. ფიქრები ლავად გადმოიღვარნენ;გზას მიაპობენ გულის სიღრმისკენ ფეთქდება სული,აწყდება

ჩვენ ხის სახლში

მე ვერ გივიწყებ ვერცერთი წამით,შენზე ფიქრები ღამით ვარდება,მე ვფიქრობ ვეღარ მოვითმენ მალე,ალბათ შენ იტყვი დროით გვარდება.ამასთანავე რთულია სიტყვა, მოზღვავებული გრძნობებით ბრძოლა,ეხლა ოც სიტყვას რასაც ვანდომებ,

ომი და ადამიანი

რამდენი სევდა რამდენი ცრემლიც.რამდენჯერ დაღვრილა წითელი სისხლიც.რამდენჯერ ყოფილა ომი და სისხლი?.რამდენჯერ იყო ცრემლც და სევდაც.ეს ომია ომში არავინ იგებს!.იღუპებიან ორივე მხრიდან და ადამიანი ისევ და ისევ იწვის.

შენ ჩემი სიყვარული ხარ

შენ ჩემი სიყვარული ხარ! ჩემი ვნებების რისხვა. შენხარ უკიდეგანო. და პლანეტის მზე ხარ. შენი სიყვარულით არ მასვენებდა მე, ზე ცა. მინდა რომ ჩაწვდე ჩემს გულის ფიქრებს!

მოაქვთ კუბოები სიზმრებს

მოაქვთ კუბოები სიზმრებს სიკვდილი შორიდან მიმზერს...

ფიციც ცვდება

ფიცი არგასჭრის არასდროს, არსად, თუ ამას უთქმელად შენ არგანიცდი.

დრო

დრო, მიდის და არ ბრუნდება უკან არა. დრო, მირბის და ვერეწევა ხალხის ძალა

გემშვიდობები

დაგემშვიდობე, თუმცა მაინც ისევ იქ ვდგავარ. ვერ გადავჭერი შენს გზებამდე ჩემი სავალი. ნეტავი როგორ დავივიწყო სამყარო ჩვენი, ან სად ვეძებო მე უშენოდ გამოსავალი.

შენი ღიმილი მაბედნიერებს

და თუ დაგკარგე რას ვიზავ? არვიცი ვერ ვგონებ შენს თვალებს ვფიცავარ ახლა მხოლოდ ერთი აზრია ჩემში