ტანჯული ერი.....

ნდობა გამქრალი, სისხლი გამშრალი, გული დაღლილი და გადაღლილი, სული დაბალი კაცი მაღალი, აღარ არსებობს აქ სამართალი...

იცი გავიზარდე

იცი გავიზარდე და მე ბავშვობა მომინდა, ის დრო მომნატრებია როცა დავნარნარობდი,

ზამთარი

კვლავ მოვა ჩემი ზამთარი ცივი, რომელიც ისევ გამიყვანს გარეთ. მოწყდება ამ ცას კვლავ შავი მძივი, რომელიც თურმე ცის წვერზე ვნახეთ. კვლავ მოვა ჩემი ზამთარი თეთრი და დაიწუნებს შერჩეულ მუზებს. ნეტავ ვინ იცის, ზამთარი ჩემი აქ ამ დღეებში თურმე რას უძლებს.

პასუხი

მახსოვს ყმაწვილ კაცობაში, მარიგებდა ასე მამა, ქალმა თუ კი შეგიყვარა, არ დაგტოვებს არსად წავა.

მომიწევს..

ჯერთ გაუხედნავ სიყმაწვილეს მიაფრენს ქარი..წამოვყვინჩილდი.. თითქოს სიბრძნეც არ არის შორი..ო, რამდენჯერაც გზად შემომხვდა ოცნების ქალი,იმდენჯერ ცუდად ვითამაშე მიჯნურის როლი..ფიცხი ვარ, ფიცხი, ისე როგორც

შავები არ გინდათ

შავები არ გინდათ თეთრები ჩაიცვით მე მოვკვდი, ხომ მაგრამ ცხოვრება გრძელდება, თვალებზე რაც გინდათ ის გრიმი წაისვით, ბოლომდე გჯეროდეთ ცხოვრება გრძელდება, სიყვარულს არ გინდათ მეტს ნუღარ ამიხსნით ისედაც ვიცი ვის როგორ გიყვარვართ, წავედი და ერთხელ სულ

ქალაქში, სადაც...

ასე'ა,ყველას თავისი ''შერჩა'' და ღმერთიც ტირის ''ადამიანზე'', იტირეს მწარედ, და მერე ერთმა_ თქვა რომ ტკივილი სულს აზიანებს,

დღესაც

დღესაც გავათენეთ, ისევ გართობაში. ღიმილს არ იცილებ, სხვების დასანახად. დღესაც ავარიდეთ თვალი ერთმანეთს და ისევ ვერ გავიგე რა გაქვს გონებაში. ისევ მარტო მყოფმა კუთხეს მივაშურე.

(შაქარას ხსოვნას)

ვერ დავიჯერებ. თუმც ფაქტები მოწმობენ იმას, შენი ღიმილი რომ არ ათბობს ამ ცივ სამყაროს,..

ჯერ თუ არ გყვარებია...

შენი თმები ღამით სიზმრებს მიფეთებდა, თვალებდაჭყეტილი ვთვლემდი მთვარეული, რას წარმოვიდგენდი მეც გამიმეტებდა გონჯი ბედისწერა.. გზაკვალარეული..