ეხლა ისე ვარ, რომ ოცნებებს ნიავს გავატან,
ჩამოვჯდები და შემოცლილი ვიფიქრებ ღმერთზე.
ჰო ... მისი სახე რეალურად არც კი მინახავს,
მაგრამ მუდამ ვგრძნობ, როგორ მიცავს და ზრუნავს ჩემზე.

ეხლა ისე ვარ ღმერთის გარდა ხსნას არსად ვეძებ,
რადგან მის სახელს მე ვერასდროს ვანაცვლებ სხვის თავს.
ადამიანი ბოღმა არის სიკეთით ვერ ძლებს
და დღეს თუ არა ხვალე რაღაც გულის მკვლელს გიზამს.

ეხლა ისე ვარ სურვილები გავყარე ყოფას,
მაგრამ შენ მაინც რად არ ფიქრობ, იქნებ რა მინდა,
არც არაფერი უსაშველო, რომც შემეკითხო,
ღიმილით გეტყვი, რომ ეს ყოფა ამ კითხვად ღირდა.

ეხლა ისე ვარ წვეთი სითბო ამივსებს მთელს გულს,
ასე შემოცლილს ოცნებები ოცნებად დამრჩა.
მეც მალე წავალ გავაყოლებ ნიავს მთლიან სულს,
წავალ და მერე დაფიქრდები ასე რა მკლავდა.

ეხლა ისე ვარ აღრც ახსნის თავი მაქვს რამის,
ღერთზე უკეთესს მე ვის ვენდო და ვინ გამიგებს.
ადამიანში ცუდს მეტს ვხედავ ვიდრე კარგის მქნელს,
თვით საკუთარი სიცოცხლეც კი, რომ არ დაინდეს.

ეხლა ისე ვარ, რომ ვერ ავხსნი სიტყვით ჩემს ყოფას,
შენ ნურც ნურასდროს ნუ გამოცდი კარგს არას გიზამს.
ვერ გაგიმეტებ ეს ტკივილი ჩემიც მეყოფა
და ვერ ავიტან ტკივილებმა სული აგიწვას.

ეხლა ისე ვარ ოცნებები ქარმა მომპარა,
ბავშვი არ ხარო, ოცნებებით ცხოვრება გიყვარს.
მერე რა მოხდა გაზრდილი, რომ ცოტას 'ვთამაშობ'
მხოლოდ მას ვფიქრობ, რაც საოცრად და გულით მინდა.

ეხლა ისე ვარ ღიმილების აცმას ვაგროვებ,
არ მსურს დავკარგო ამისთვის ხომ სამყარო ღირდა.
გუშინ მზე იყო დღეს კი ისევ გამიდეკემბრდა,
ეს ღიმილები კი მე მიმაქვს - სახსოვრად მინდა . . .

ჩუმი 'პოეტესა'