ან დასასრულს შესავალი რაღად უნდა?!

იდგა ღამე.. შიში, მწველი როგორც ვეფხვი.. წყვდიადისფერ ქარში ქროდა თმები შელლის, მოგენატრე.. მომელოდი.. მაგრამ ვერ თქვი, უჩემობას სხვადასხვებით რომ ვერ შველი..

გზის დასასრულს /სრულად/

მელოდია დასრულდა, მაგრამ გაბრიელი ისევ მასთან იყო, ისევ ეხვეოდა მისი მკლავები, ისევ გრძNობდა მის სითბოს და სურნელს , საკუთარ სურნელთან შერეულს . ხედავდა მის მწვანეებს ,ისეთს როგორიც არასდროს უნახავს , ასეთი გაბრიელი არ იცოდა, ასეთი გაბრიელი მხოლოდ

ცხოვრების დასასრულს

ფანჯარასთან მოშორებით ვდგავარ და ვუყურებ თუ როგორ გაშავდა ყველაფერი.. თითქოს შავმა ჩაყლაპა დედამიწაზე არსებული ყველა ნათელი ფერი.. თითქოს აქაოდა სიცოცხლე მთავრდებაო.. შავდება ყველაფერი..

"წერტილი არ ნიშნავს დასასრულს"1

'-მამა შენ ასეთ თვითმფრინავებში ზიხარ ხოლმე?- მახსოვს როგორ ვკითხე ერთხელ მის უკანასკნელ გამგზავრებამდე და ხელით სათამაშო ავაფრიალე. -კი მირა- ღიმილით მიპასუხა მამაჩემმა და თავზე ხელი გადამისვა.- მაგრამ ხშირად ფეხითაც ვმოძრაობ, ბევრი ფიქრობს იყოს