ვიცხოვროთ ერთი დღით
დღითიდღე ვნადგურდები თითქოს ვიღაც განგებ დგას და ყელში მიჭერს. ყოველი ამოსუნთქვა გაბრძოლებაა სიკვდილთან. ყოველ წუთს,წამსა და საათს მოველი როდის ამომხდება სული ამ დედააფეთქებულ სამყაროში,მაგრამ რატომღაც აღსასრული განგებ არ მოდის თითქოს სიკვდილიც კილურჯი ფანჯრები (სრულად)
,,არავინ ფიქრობს, რომ ცუდი ადამიანია, მაგრამ მე ვიცი, რომ კარგი არ ვარ”. სტოქჰოლმში დიდთოვლობამ რამდენიმე დღით ტრანსპორტი და შესაბამისად ქალაქის მოსახლეობაც მნიშვნელოვნად შეაფერხა.88 დღით ადრე (თავი 1)
კარი ჩავკეტე და კიბეები სწრაფად ჩავირბინე. თითქოს სადმე მაგვიანდებოდა ისე მივქროდი, სინამდვილეში ნახევარი საათით ადრე გამოვედი სახლიდან და ავტობუსის გაჩერებისკენ ავიღე გეზი. ვიდექი და ველოდებოდი სასურველი ტრანსპორტის გამოჩენას. თბილოდა, მაგრამერთი დღით ხომ მაინც ვიყავი შენი ცოლი
ერთი ჩვეულებრივი დღე გათენდა დღესაც, მაგრამ გაღვიძებისთანავე ორივემ გავიფიქრეთ: „დღეს ყველაფერი მთავრდება!“ ... თუმცა დღეს მე ერთი დღით მაინც ვიყავი შენი ცოლი... უბრალოდ მეღიმება, ბათუმის ქუჩებში დავდიოდით, არა, უფროსწორად მე მივრბოდი,როგორცტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.