ჩვენ ეს შევძელით...(10)

დღეები სწრაფად გადიოდა უკვე 2 სემესტრი დამთავრდა, სულ დასვენებაზე ვფიქრობდი ზღვა , მთა სოფელი... ლუკა კი ისე ხშირად ვეღარ მნახულობდა რაც სიმართლე ვთქვა მწყინდა , მაგრამ მაინც არაფელს არ ვიმჩნევდი, ვგრძნობდი რომ ნელნელა ჩვენი ურთიერთობა ცივდებოდა,

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 3

იმ საღამომ კარგად ჩაიარა მე ბექას ძმაკაცებთან ერთად ვიყავი სულ და იმდენ რამეს მიყვებოდნენ ბექაზე რომ ვერ აგიღწერთ და ასე სიცილ სიცილში მოვიდა ჩვენი წასვლის დრო მე ჩანთები ავიღე ყველას დავემშვიდობე და წამოედით მთელი გზა ხმა არ ამოგვიღია არც ერთს

ჩვენ ეს შევძელით...(9)

..აი შემდეგი თავიც აბა შემიფასეთ ... ბავშვებო მე ამ მოთხრობას რვეულში ვწერ და დიდი გამოვიდა დაახლოვებიტ 30 თავი იქნება და რავქნა ეხლა დავამთავრო თუ გავაგრძელო ბოლომდე? -ნიკას დავშორდი(ლიკა) -რაა რატო? (მე) -ზედმეტები მოუვიდა...(ლიკა) -დიდი ხანია?(მე)

-ეს ომია? -სულაც არა ეს ჩემი ხასიათია - 2

-გირჩევია მოემზადო ზეგ იქნება წვეულება და იმედია კარგად მოიქცევი - ეს თქვა სახეზე ცინიკური ღიმილი აიკრა და ოთახი დატოვა მე კი კარებს ბალიში ვესროლე ისევ დავწექი და ტირილი დავიწყე.