თემო არაბული-შველას ითხოვენ თათ!

შველას ითხოვენ თათ!ჩემი თითები,შველას.ნისლი შეჰყრია მთათ,თოვლი დაედო მწვერვალს.ახლა ღამეა თათ,დილა თეთრ კაბას იცმევს,შენ ჩამობნეულ თმათ იბნევ პერანგის ღილზე.გამო(ვ)იღვიძე თათ! თვალებზე თითებს მისმევ. არ გაუგია მათ,

ისევ ჩემი თემო..

სიკვდილის მოსვლა შენი წასვლის მსგავსი იქნება, მე მოვკვდი შენში და გრძნობები სხეულს უვლიან ნურავინ მეტყვის რომ ამ ლექსის ტკივილს მიხვდება, თუ განშორების ცრემლები არ გამოუცდია. ახლა სიყვარულს აღარავინ აღარ პატიობს, ჭრელი ფოთლებიც აპირებენ

თემო შენგელაია

შენ წახვალ შორს და ამინდებიც აირევიან და მე დავრჩები, როგორც შორი, გაღმა ნაპირი, გამიჭირდება, გეფიცები, თანაც ძალიან, მაგრამ არაფერს გაგრძნობინებ, როგორც დაგპირდი... აქეთ ზამთარი შემოდგომის გარეშე დადგა

თემო არაბული და პასუხი ლექსზე

ქალავ გამამყევი!, ერთად შავიარათ, მთაში მისავალი წვრილი ბილიკები, ქალავ შემომხედე!, კიდევ დავინახო, შენს ლამაზ სახეზე, ნაზი მიმიკები.