შავი თვალები (10) ( დასასრული)

ხელი ჩვეულებრივად მთხოვა ნუ მეც დავთანხმდი რათქმა უნდა დედაც თანახმა იყო თავიდანვე იცოდა ჩვენი ამბავი და ძალიან გაუხარდა ჯვრის დაწერა ერთი კვირის შემდეგ გადავწყვიტეთ

შავი თვალები (9)

ყველა ნიკასკენ იყურებოდა ნიკა? ნიკა მე მიყურებდა სხივ ჩამქრალი თვალებით მარიამი საშინლად დაიბნა არ იცოდა რა ექნა მერე მე შემომხედა თვალებით ვანიშნე რამე მოიფიქრე მეთქი

შავი თვალები (8)

მეთორმეტე კლასს ვამთევრებდით მარი გიო მე და ნიკა ბოლო ზარისთვის ვემზადებოდით მთელი კლასი სკეჩები სიმღერები ცეკვები და ასე შემდეგ გადარბენაზე ვიყავით ისე რეპეტიციებზე ბევრს ვხალისობდით განსაკუთრებით მე და ნიკა ბოლო ზარამდე 1 კვირა იყო

შავი თვალები (7)

ნიკუშა ჟღენტი, მე და ვახშამი ორ კაცზე ვარდის ფურცლები სურნელოვანი სანთლები წვიმის სურნელი მთვარე და უცბად ვიღაცის კივილი... -ააა ბარბარე გილოცავ გილოცავ ჩემო საყვარელო -რა ხდება მარიამ რა გაკივლებს

შავი თვალები (6)

ძალიან ცუდად ვარ არ ვიცი რა ვიფიქრო ან რა გავაკეთო აღარაფერი არ ვიცი გარდა იმისა რომ ნიკოლოზ ჟღენტი თავდავიწყებით მიყვარს მიყვარს ისე როგორც არავის არავინ ყვარებია არც ჯულიეტას რომეო არც როუზს ჯეკი და არც იზოლდას ტრისტანი ეს სულ სხვა

შავი თვალები (5)

პარასკევი იყო ღამის 2 საათი ხდებოდა საშინლად წვიმდა ვგიჟდებოდი ასეთ ამინდზე ვერ დავიძინე სულ ნიკაზე მეფიქრებოდა თვალი ვერ მოვხუჭე გვერდით ტუმბოზე დადებული ტელეფონი აწკრიალდა ნიკუშა იყო ნიკუშა ჟღენტი

შავი თვალები (4)

ორშაბათი დღე იყო საშინლად წვიმდა ნიკამ მომწერა დამელოდე მანქანით გამოგივლიო რათქმაუნდა დავთანხმდი არვიცი როგორ მაგრამ ურთიერთობა გამოგვისწორდა უფრო მეტიც ნიკუშას ისე არ ვუყურებდი როგორც საბას გიოს ან დანარჩენებს ვგრძნობდი რომ ნიკასთან "სხვანაირი"

შავი თვალები (3)

"-იმედია გავუგებთ ერთმანეთს -იმედია" სულ მის შავ თვალებზე მეფიქრებოდა დასულ ეს დიალოგი მიტრიალებდა თავში სამწუხარიდ ვერ გავუგეთ არ ვიცი სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ მაგრამ ფაქტი იყო რომ მე არასდროს მესმოდა მისი ყოველთვის ისეთ რაღაცას აკეთებდა რაც მე

შავი თვალები (2)

დამაჰიპნოზა და ადგილზე გამაქვავა ვეღარ ვინძრეოდი, ნაბიჯსაც კი ვერ ვდგამდი რომ მის სხეულს მაინც მოვშორებოდი ისევ ისე ვიყავით აკრულები ერთმანეთზე როგორც 1 წუთით ადრე ვეღარაფერს ვგრძნობდი გარდა მისი მწველი მზერისა. ბოლოს ისევ მე მოვეგე გონს და ჩემზე

შავი თვალები

16 წლის ვიყავი როდესაც მამა გარდამეცვალა სწორედ აქედან დაიწყო ყველაფერი მამის ამბავი ჩემთვის და დედაჩემისთვის რთული გადასატანი აღმოჩნდა. ჩემთვის მამა იგივე იყო რაც თევზისთვის წყალი. დედამაც ძალიან განიცადა საყვარელი კაცის დაკარგვა უკვე სახლშიც კი