კატასტროფულად ვნებიანი (IV)

ბოლო დროს აღარც წერა მინდოდა ვცდილობდი სულ უფრო და უფრო გახსნილი ვყოფილიყავი საზოგადოებასთან და მივხვდი, რომ არ შემიძლია ვიყო სხვებისნაირი. არ შემიძლია თავისუფალი ურთიერთობები ბიჭებთან. ყადაღა დადებულ ადამიანს ვგავარ რომელიც არც კი მიექანება ისევ

კატასტროფულად ვნებიანი (III)

თითქმის ყოველდღე ასეთ დროს მოვდივარ სახლში. ღამის საათებში როცა ქუჩაში უკვე ხალხიც კი აღარ მოძრაობს და ალბათ მე ის განსაკუთრებული ვარ რომელიც შეიცნობს მთელი ღამის სილამაზეს. ჰაერიც კი განსხვავებულია ამ დროს... საიდანღაც ისმის ოდნავ ნასვამი

კატასტროფულად ვნებიანი... (II)

ახლა სხვა გარემოში ვიმყოფები, სულ სხვა ოთახში... თუმცა იგივე ცის ქვეშ. დავუბრუნდი რამდენიმე დღით ჩემს მშობლიურ ქალაქს. პირველი შეგრძნება ქალაქში ფეხის დაბიჯებისას იყო სასიამოვნო სურნელი რომელიც სხვა არცერთ ქალაქს არ გააჩნია. პიურველი

კატასტროფულად ვნებიანი...

სრულიად წარმოუდგენელია ის რომ მე ახლა ვზივარ მოკალათებული სავარძელში და ისევ ვწერ. ისიც კი წარმოუდგენელია ეს ფართე დაძონძილი კაბა რომ ჩამიცვამს. არც თუ ისე კარგი მოსასმენია საწყალი გოგოსგან ამდენი წუწუნის ერთად მოსმენა თუმცა მაინც გასაკვირია რომ მე