,,მელანქოლია და შეხვედრის მარადისობა"
ეძღვნება, ჩემთვის ძვირფას ადამიანზე მოგონებას. ისტორია რეალურია და ძალიან სევდიანი. პერსონაჟი გადმოსცემს გრძნობებს და ერთადერთი შეხვედრის ამსახველ მარადისობად ქცეულ განცდებს...მზერის მარადისობა (ანუ შეხვედრა ოცი წლის შემდეგ)
ყოველი მიახლოებული ნაბიჯი უფრო და უფრო ამსგავსებდა მას ნაცნობს.. ვიგრძენი როგორ ამიჩქარდა გული და ამიკანკალდა მთელი სხეული, როგორ მახრჩობს ცრემლები, რომლებსაც გარეთ გამოღწევის საშუალებას არ ვაძლევ. ჩემს წინ გაჩერდა.. არ შემშლია, ან როგორ შეიძლებოდამარადისობა არსებობს?
სიცოცხლე მარად ნეტავ არსებობს? ნუთუ კაცს სძალულს ეს ყოველივე? არვის უნდოდა რომ ეს გაეგო? ნუთუ ინტერსს არავინ იჩენს?მარადისობა შენთან ერთად ^^
ნ-ს ერთი წამისაც არ მწამს უშენოდ..მარადისობა კი მხოლოდ მაშინ მეჩვენება ლამაზი თუკი შენით იქნება გაჟღენთილი..უშენოდ?! სისულელეა! იშენოდ?! არარსებულია ! ჩემი არსებობა 2წლის წინ დაიწყო არადა შენც იცი რამდენის ვარ:) არვიცი მე როგორ გადმოვცე ჩემი გრძნობატესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.