საით მიფრინავენ ყვითელი ფოთლები

არ ვიცი შეგიმჩნევით თუ არა, მაგრამ შემოდგომას გაცილებით მეტი ადამიანი მიჰყავს დედაჩემიწიდან ვიდრე დანარჩენ სამ სეზონს, ხიდან დაცვენილი ფოთლებიც იმ ადამიანის სულის სიმბოლოა ვინც სამუდამოდ ტოვებს ადამიანთა ყოფას, ისინიც ზუსტად ისე ქრებიან ხის

სად მიფრინავენ ჩიტები?!

მზე ისევ მთვარემ ჩაანაცვლა, ჩემი და იმ თეთრკანიანი ბიჭის გვამები მორგში მოათავსეს, ვერავინ ამოგვიცნო, ვერავინ მიხვდა რომ ჩვენ ვერგაფრენილი ჩიტები ვიყავით....

სად მიფრინავენ წეროები?!

ბავშვობა ჩვენი ცხოვრების დასაწყისია. დაბადებიდან გაზრდამდე, იქამდე სანამ ჩვენზე არიტყვიან გაიზარდაო. ზოგი ვიზრდებით, მაგრამ ხასიათი ისევ ბავშვური გვირჩება, ეს ცუდია თუ კაი? ვფიქრობ ნეიტრალურად. არც ბევრი ბავშვურობაა კარგი ჩვენს ასაკში და არც ბევრი

ისინი მიფრინავენ შორს...

დღემდე არ არსებულს მივსდევ, ისევ წვიმაში და ქარში ალბათ.. "კასის" ვერასდროს ვიპოვი ბარში ან, ვინმე ქალში.. ისევ, იგივე პრობლემები და საფრთხე