დედის მონატრება

ლექსი დავწერე მინდა მოგიძღვნა შენ გეუბნები დედავ, მე შენს წინაშე ვალს ვერ მოვიხდი ვერაფერს გავხდები ვხედავ.

მონატრება

როცა გშორდები გული იწყებს ნელ-ნელა ფეთქვას თითქოს წუხილის ხმას გამოსცემს სისხლი რომ ღელავს შენ შორს მიდიხარ მარტოს მტოვებ ვერ გრძნობ ჩემს ღელვას

მონატრება

სევდა მომგვარა შენმა სიშორემ და გამიჩინა გულში იარა, ეჰ,ნეტავ ეხლა შენს გვერდით ვიყო სხვა არაფერი მე არ მინდა რა. სულაც არ ვნანობ რომ შეგიყვარე შენს გარდა

მონატრება

როცა მდინარე მიუყვება ნაპირებს,შენი თვალები, ჩემს გონებაში რაღაცას აპირებს.მე მოგცემ ბევრ დანაპირებს....ჩემი იქნები და მას ვაპირებ. გაძლევ ამ დანაპირებს!!!მომეცი პირობა რომ არ მიტირებ...თუ ტირილი მოგინდება ერთად ვიტირებტ,თუ სიცილი

მონატრება

რა მალე გაიარა უშენოდ წლებმა... როგორ მინდა,რომ ჩემთან ერთად გაგეზიარებინა ის სიხარული რასაც მე განვიცდი ახლა...ისევე გაგხარებოდა მისი დაბადება,როგორც ჩვენი...ისევე გეთქვა მისთვისაც ჩიტო მოხვედი?მასაც მოფერებოდი შენი ბებერი ხელებით,როგორც მე,მე

მონატრება(სრულად)

მენატრება..ეს ის მარადიული მონატრებაა,რომელსაც ჭკუიდან გადავყავარ!რთულია როდესაც ვიღაც გენატრება და არ შეგიძლია მისი ნახვა,რადგან ის შენგან ძალიან შორსაა.მენატრება მისი ხმა,მისი თვალები,მისი ჩახუტება..მისი ნათქვამი მიყვარხარ მენატრება.მე მარიამი ვარ

მე,წითელი მარლბორო და შენი მონატრება

ისე მტკივა,როგორც უშვილო დედას. ისე მტკივა,როგორც ჯვარცმულ იესოს. ისე მტკივა,ისე მტკივა... არ ვიცი,როდემდე გავძლებ. არ ვიცი,ალბათ მანამდე,სანამ ღმერთს არ მოესურვება დაასრულოს. ვიბრძოლო? სასაცილოა

მონატრება...

მენატრები რაც არ უნდა ვუარყო რთული არის ეს ცხოვრება უაზრო,სიჯიუტე ბობოქარი დამჩემდა წარსულიდან დარდი ისევ გამთელდა. არ ვუტყდები ჩემ თავს რომ მენატრები და რეალურ ფაქტებს ვეღარ ავყვები.აირია ეს შავ-თეთრი ფიქრები ოჰ, უშენოდ ისევ ცუდად ვიქნები.სულის

მონატრება

აი რა მენატრება იცი?დილით,რომ გაღიმებული სახით ვიღვიძებდი და გაღვიძებისთანავე ტელეფონს,რომ დავხედავდი,რადგავ ვიცოდი შენი მოწერილი დამხვდებოდა მენატრება ის დილა,როდესაც შენ ''დილამშვიდობისას''მისურვებდი.ის დღეები მენატრება ყოველი დღე შენით,რომ