მცირე კატალეფსია (თავი პირველი)

ჰორიზონტზე გამოჩენილი სილუეტი,უსასრულობაში ჩაკარგული ორი წამი, ის ორი წამი, როდესაც ჩემი სუნთქვის და შენი ნაბიჯებისგან გადათელილი ბალახის ხმის გარდა არაფერი ისმის. ჩემი გონებისთვის/მხედველობისთვის/სმენისთვის სამყარო გამოირთო და სამივე მათგანს მხოლოდ

მე აქ ახალი ვარ

თუნდაც სულ მცირე, პირჯვრის წერისას, როცა გულაღმა წევხარ სამართებლის პირზე და ხელების მაგივრად იმედები გაქვს ამოლაგებული თავქვეშ, როცა ბედნიერება ყველაზე სწრაფად განკურნებადი ავადმყოფობა გგონია,

მე ვარ გრძნობების მცირე სამყარო

ვზივარ უაზროდ გლოვის კედელთან და დღის სინათლე მიბრმავებს თვალებს, როცა სინაზის გამონათება გააფერადებს წლების ნაკვალევს,

სიყვარული მცირე ასაკში (თავი 2)

–მე დავიგვიანე ბავშვები სად არიან? იკითხა და თავის მერხთან დაჯდა, ლუკა არაფერს აკეთებდა მხოლოდ იჯდა და ფიქრობდა იმაზე თუ სად უნდა ყოფილიყვნენ ბავშვები, მალე ფიქრს მოეშვა რადგან მხარზე უცნაური შეხება იგრძნო შეტრიალდა და არავინ ჩანდა, უცებ წინ ვიღაც

შეყვარება მცირე ასაკში (თავი 1)

–ოეე... და რთავს სიმღერას –ერთი საათია გიძახი აღარ მოკეტავ? –შენ რა გინდა წრიპაა??? წადი დაიძინე რააა! ( საათს დახედა) 1–ლია მიდი მიდი დაიძინე. –არ მეძინება ქალბატონო მარიამ! –თვალებს ვის უქაჩავ გინდა ეხა რამე ჩაგარტყა? იქით აქეთ იყურება და

მდიდარი დედა ანუ მცირე ეკლესია

საოპერაციოს წინ თვალცრემლიანი დედა იდგა და ხშირ-ხშირად ისახავდა პირჯვარს. -თქვენს შვილს უკეთებენ ოპერაციას?დავინტერესდი.