თამაში (ნაწილი 5)

არ ვიცი რატომ მაგრამ ვგრძნობ რომ მალე ყველაფერი თავიდან დაიწყება. დაღლილი ფეხზე ვდგები და იარაღს ვიმარჯვებ. ამას ვაკეთებ თუ არა იმავე ადგილიდან სროლა იწყება. მეც იგივეს ვიწყებ, მაგრამ ჰაერში არც ერთი მაშხალა აღარ ადის. სამწუხაროა, თითქმის მივეჩვიე

თამაში (ნაწილი 4)

სტადიონის გარშემო ხეებია, იმის გვერდით კი სკამები, და ღობე. ფრენბურთის სტადიონს კი საწყობი ეფარება. გასასვლელისკენ ვიყურები, იქამდე ცოცხალმა და უვნებელმა უნდა მივახწიო, ვიცი რომ ლიდერი მიტოვებულ შენობაში იქნება. საათს ვუყურებ, რომელიც შუშის მინიდან

თამაში (ნაწილი 3)

თვალებს ფრთხილად ვახელ და ვცდილობ რომ ბუნდოვანი ფიგურები გავარჩიო. -ნახე, პრინცესას გაუღვიძია. -მესმის დამცინავი ტონი, შემდეგ კი რას ამბობს ვეღარ ვიგებ, რადგან კონცეტრაციას ვკარგავ და ხელისკენ ვიყურები, სადაც მაჯაზე ტატუს მიკეთებენ.

თამაში (ნაწილი 2)

ნელი ნაბიჯებით დავდივარ და გარშემო ხალხს თვალს ვარიდებ, არა იმიტომ რომ რამე დავაშავე და მრცხვენია, უბრალოდ აღარ შემიძლია მათი შესაცოდი სახეების დანახვა. კარიდორი ჩვეულებრივთან შედარებით ჩუმია და ნაკლებად ხმაურიანი, მაგრამ ამ დამაყრუებელ სიჩუმეშიც კი

მდოგვის ეფექტი [ნაწილი მეორე]

-რას ლაპარაკობ! -გაეცინა აბაშიძეს, -მე რას მებოდიშები, შენს რედაქტორს მოუხადე ბოდიში, რომ ინტერვიუს გარეშე მიხვალ. -ვინერვიულე… -ხმის კანკალით წარმოთქვა კვლავ.

უკანონო სიყვარული - ნაწილი 7

- მიაკო მოდი დე ნამცხვარი ჭამე - მმ რაგემრიელი სუნია , შენ გააკეთე? - ვეკითხები დედას გაბრწყინებული თვალებით - ხო მე გავაკეთე, უფროსწორად გაგიკეთე - მიღიმის დედა - მმმ უგემრიელესია დედაჩემო - მომიყევი რასაპირებ უკვე დაამთავრე მე-10 კლასი, მომავლიდან

თამაში (ნაწილი 1)

როცა თამაშში გიწვევენ, უარს ვერ იტყვი, თორემ მოგკლავენ. როდესაც თამაში იწყება, უკან ვეღარ ბრუნდები. თამაში მანმადე გრძელდება, სანამ მას არ იპოვი, ან არ მოგკლავენ. თამაშში მხოლოდ ორი გზაა, მოკვდი ან მოკალი. როგორც არ უნდა ცადო სხვა გზას ვერ იპოვი.

იყალთოელი ბიჭები ,,ეშმაკი,, (ნაწილი 12)

საბძლიდან გამოსულმა სნაიპერმა პირდაპირ დაღელაანთ ვანუას სახლისაკენ გასწია. მიდიოდა ბიჭი და თან ფიქრობდა: როგორ მოეხერხებინა ქამრების წამოღება, თუ ნიკო შინ დახვდებოდა.

მდოგვის ეფექტი [ნაწილი პირველი]

-მაკოცე, - ახოვანი, სიმპათიური მამაკაცი დაჟინებით სთხოვდა კოცნას. -გაკოცო? ვინ ხარ? - ყურებს არ უჯერებდა და დიდრონ თვალებს დაბნეული ახამხამებდა. -დემნა აბაშიძე ვარ და რომ გეუბნები მაკოცე, უნდა მაკოცო! - შავი თვალები დააბრიალა.

იყალთოელი ბიჭები ,,მსხლის ქურდი"" (ნაწილი 11)

ბალღობიდანვე უყვარდა ხეხილი დიმიტრის. კახეთი მოვლილი ჰქონდა ძირისძირობამდის და სადაც საუკეთესი ჯიშის ხე ნახა, ყველას ნარგავი გაიჩინა. საკარმიდამო ნაკვეთი ააყვავა, ახლომახლო მისი ბაღი სანიმუშოდ ითვლებოდა. სოფელში საუკეთესოდ ამყნობდა ხეხილს და ბევრი