ნუცუბიძე (7,დასასრული)

კაროჩე იმ ბიჭმა ამ გოგოს სახეში გაარტყა,ესხოიცი როგორიცაა გადახტა მანქანიდან და ეს გოგო დაიცვა,იმ არაკაცმა შენ რატო ერევიო,ამან გაარტყა და იმას იარაღი ქონია,ამიოღო და ესროლა,ტყვიაგულთან ძალიან სწრაფად მიდიოდა,შეილება ვერ გადარჩეს ტასო.არ ვიცი რა

ნუცუბიძე (6)

სანდრომ მომაკითხა.სადარბაზოდან რომ გამოვედი ცალი ფეხი შავ Range rover ზე ჰქონდა მიდებული,ერთი ხელი ჯიბეში ჰქონდა,მეორეთი კი ნაპასს არტყავდა.რომ შევხედე დაუოკებელი სურვილი გამიჩნდა რომ ჩავხუტებოდი,მაგრამ მხლოდცივად მივესალმე და ვანიშნე გვერძე

ნუცუბიძე (5)

-ტასო რაც მოხვედი შენი ტელეფონი არ გაჩერებულა,იქნებ გააკეთო სიკეთე და თუ არ აიღებ ხმა მაინც გამოურთო (ნინი)-დიტო რეკავს -მერე რატო არ პასუხობ იჩხუბეთ? –-არა არა,უბრალოდ არ მინდა-რა არ გინდა ტასო წესიერად გვითხარი,გუსინდელის მერე ასეხარ -მართლა არ

ნუცუბიძე (4)

ბევრი ვისეირნეთ.ირაკლიმ ალბათ ხუთასჯერ დამირეკა,არ მაცადა არაფერი,რაზეც დიტო სიცილით კვდებოდა.ასე გავიდან 1 კვირა,ყოველდღე მაკითხავდა,სადმე ვსეირნობდით,სახლადე მაცილებდა და მთელი ღამე ესემესებს ვწერდით ერთმანეთს.ძალიან საინტერესო ადამიანი იყო,მასთან

ნუცუბიძე (3)

უკვე ივლისის შუა რიცხვები იყო და თბილისში ზალიან ცხელოდა,თან ყელში იყო ამოსული ერთფეროვანი ,,თბილისური" გართობა.ამიტომ ბათუმში გადავწყვიტეთ წასვლა მე,სოფომ,ნინიმ,სანდრომ,ზუკამ და ლევანმა.სანდრო ჩვენი ბავშვობის მეგობარია,ზუკას და ლევანს 2 თუ 3 წელია

ნუცუბიძე

ცოტანის წინ დავკარგე ჩემთვის უმნიშვნელოვანესი ადამიანი,რომელიც ყვეაფერზე მეტად მიყვარდა და მინდა დავწერო იმაზე თუ როგორ გავიცანით ერთმანეთი ისტორიის სახით თან ილუზიაში იმას დავხატავ რაც მინდოდა რომ სინამდვილეში ყოფილიყო.