მწერლის რუტინა

დილა იწყება არეული სახით,ამღვერეული ემიციებით, ჩამოგლეჯილი იმედებით და გაცვეთილი გეგმებით, ეს ქაოსი ირგვლივ ყველაფერს ფარავს..ირგვლივ ტრიალებს და ყველაფერს ითრევს.ყველაფერს მართმევს რაც კი ძვირფასი გამაჩნია..საბოლოდ კი

დარღვეული რუტინა.

-მია რატომ გაფითრდი? შენ რა მგლების ყმუილის შეგეშინდა? -მისი შიშით გამხიარულებულმა გახუმრება ვცადე, მაგრამ ისეთი პასუხი გამცა წამსვე დამამუნდა. -არა, შენ ხომ აქ ხარ ჩემთან რა მაშინებს. -მიამ ყოველთვის იცოდა როგორ აეჩქარებინა ჩემთვის გული, ახლოს

დარღვეული რუტინა (ჩანახატი)

ღამე, როდესაც სახლში ვბრუნდებოდი ზედმეტად ცივი, უფერული და ნაღვლიანი იყო. ალბათ ეს მხოლოდ მე შევამჩნიე რადგან პარალელი სწორედ ჩემ თავთან გავავლე. ვუყურებდი ადამიანებს და გული მერეოდა მათ ქცევაზე,ჩაცმულობაზე, სახეზე და საერთოდ ყველაფერზე. ვიგრძენი,

რუტინა...

რუტინა მალე ბოლოს მომიღებს, დილით ადგობა,წასვლა სკოლაში. ეს გამოცდების ციებ-ცხელება, თან არც დათმობა მინდა არაფრის. რაღაც დებილი მედლის მონა ვარ, და,ალბათ, მალე თან წამიყოლებს.