ქუჩის სამოთხე (მეორე თავი)

-ნი, გაგიტყდა? ღმერთო ეს რა უბედურება სიტყვაა? - უკაცრავად? ვუყურებდი ირონიულად მომღომარ დამიანეს და მისი ცემა მინდებოდა. - გადაგითარგმნო შენს ენაზე? ისევ ირონია - არ არის საჭირო. ჩავიბურტყუნე და ზურგი ვაქციე სამივეს. -მოკლედ, კონკურსის მიზანია,

ქუჩის სამოთხე (პირველი თავი)

ნინა ადექი, დაგაგვიანდება. გავიგონე მამაჩემის სასიამოვნო ხმა -ბატონო დავით, მაცალე ძილი. ამოვიზმუილე -ნუ მეძახი ეგრე, თორემ მოგხვდება. არასდროს მოსწონდა როდესაც ფორმალურად მივმართავდი და მუდამ ბუზღუნებდა,მე კი მიყვარს მისი ბურტყუნი. -უიმე, უჟმურო,

ქუჩის მეორე მხარეს

დილის შვიდი საათი.. როდემდე უნდა მეღვიძებოდეს ამ სიცარიელისგან სავსე ოთახში? აღარც ყავა მინდა, მხოლოდ სიგარეტს მთხოვს ფილტვები და მეც ხათრს არ ვუტეხავ. სამი დღის მარაგს ნახევარ საათში ვურიცხავ ბანკომატივით.

ამ ქუჩის ბოლოს.. შოთა ნიშნიანიძე

ცაში ღრუბლებად გადაიშლება, ქვეყნის ოთხივე კიდეს, რაც უფიქრიათ, რაც წაუკითხავთ, რაც სიზმრებიათ კიდევ. გაიხსენებენ ახალგაზრდობას, როგორც შხაპუნა წვიმას, მათი შვილების პატარაობას, ათას უბრალო წვრილმანს. ფანჯრის რაფაზე ბეღურები და წამლის შუშები სხედან,

ქუჩის მდაბიო პოეტი-გიორგი ქადაგიძე

არც პოეტობას ვიბრალებ და არც ვედრები ნიკოს, წაიღეთ თქვენი დიდება!წაიღეთ თქვენი იყოს! უბრალო გლეხის შვილი ვარ,გაზრდილი კავკასიონის ტრფობის პერანგებს მიქსოვდა ლექსები გალაქტიონის მე წერა შოთამ მასწავლა,ვაჟამ-ბუნების ვედრება მათ კამკამხმიან ტაეპებს

ქუჩის ბოლოს ()

მე შენით ვარ მთვრალი და ამ სიმთვრალით დავიწყებ ბარბაცს გავყვები ქუჩის ბოლომდე მიმავალ დახეულ გზა-კვალს, სიმთვრალით ვიცი სიყვარულის ბოლომდე დაცლა რომ ეს გული ავავსე გრძნობით და არ მომიწევს დაღლა, რომ ვათრიო მთელი ცხოვრება გესმის? ვათრიო