ყველაფერს აქვს დასასრული 5 თავ6

ყუთი გავხსენი და შიგ ახალთ ახალი აიფონ 6s+ იდო -არა არ არსებობს შესანიშნავია ტელეფონში კი მხოლოდ ედის ნომერი ეწერა-ჩემი ყვირილის ხმაზე ლუსი შემოვარდა - რა ჯანდბა-სიტყვა გაუწყდა-აიფონ6 s + არარსებობს ვინ გამოგიგზავნა არვიცი გთხოვ მარტო დამტოვე

ერთად ყველაფერს შევძლებთ!(2)(რა ავირჩიო სიყვარული თუ შურისძიებას

იმ ამბის შემდეგ კიდევ ერთი კვირა გავიდა,რამდენჯერაც ნიკოლოზი სალაპარაკოდ მივიდა ელესთან იმდენჯერ გაექცა გოგონა,ნელ-ნელა უკვე ბრაზდებოდა ელეზე და ერთხელაც ელე სამსახურიდან რომ გამოდიოდა გოგოებთან ერთად მათთან მივიდა

მონატრება ყველაფერს ანგრევს, ყველაფერს ლეწავს

უცნაური გრძნობაა მონატრება, ერთდროულად სასიამოვნო, თან საშინლად მტკივნეული.. არაფერი შეედრება მონატრებას როცა სუნთქვაც კი გბეზრდება მის გარეშე..და როცა სიტყვები ვერაფერს ამბობენ, თვალები და ხელები ყვებიან გრძნობებზე ყველაფერს, სწორედ მაშინ

ერთად ყველაფერს შევძლებთ!(1)

სამი თავი გავაერთიანე და ერთად დავდე ვიფიქრე უფრო გაუხარდებათთქო ესეთქო ნუ იმედი მქონდა ამიტომ ყურადღება არ მიაქციოთ ხანდახან შეიძლება რაღაც წარწერები მქონდეს მიწერილი იმედია ერთად რო დავდე ინტრიგა არ გავაქრე ეს ისტორია უკვე დავასრულე და დავდებ

ყველაფერს აქვს დასასრული 5 თავი

მისამართს მოგწერ>>-მისამართი მივწერე და სულ რაღაც 10 წუთში ჩემს გვერდით აღმოჩნდა საშინლად წვიმდა ყველაფერი ვუამბე ისიც ინტერესით მისმენდა ნავში ვიჯექით ზემოდან წვიმდა ქვემოთ კი მდინარით დაფარული ქალაქი, ჩემს სახეზედაც იყო წვეთები მაგრამ არა

ყველაფერს აქვს დასასრული 4 თავი

 სპენს-ჰანას ხმა მომესმა გვერდიდან  ჰანა საერთოდ არ დამელაპარაკო შენ აზროვნებ?-ვკითხე გაბრაზებული ტონით  მემგონი არ უნდა მსაყვედურობდსე ჩემს გამო გაიჩინე შესანიშნავი ბოიფრენდი -და ხელი ედისკენ ანიშნა  ბოიფრენდიიიიიიი???????????????? -იკითხა ედიმ

ყველაფერს აქვს დასასრული 3 თავი

 მეც გავედი სახლიდან მას ხელი დავუქნიე ჩავჯექი მანქანაში ღვედი შევიკარი ჩემი საყვარელი სიმღერა ბოლო ხმაზე ჩავრთე და გზა განვაგრძე მალევე მივედი კლუბში არ იყო ძნელი იმდენი ხალხში ჰანას გამორჩევა რომელიც სულ ზღპრულად გამოიყურებოდა როგორც ლარნაკში

ყველაფერს აქვს დასასრული 2 თავი

გმადლობ-გამოექანა და ლოყაზე მაკოცა-ამის შემდეგ გავაცნობიერე რომ ამ ხნის განმავლობაში მხოლოდ ხალათი მეცვა. საწოლზე გადავეშვი და სადღაც გაურკევვლობაში ჩავიძირე და ამ გაურკვევლობიდან დედას ხმამ გამომარკვია რომელიც ჩემი ოთხის ზღრუბლთნ იდგა და მიყურებდა

ყველაფერს აქვს დასასრული

„ოჯახი პატარა ეკლესია რომლის თითოელ წევრს გაფთხილება და ზრუნველობა სჭირდება “ ამ სიტყვებით დავასრულე მეთერთმეტე კლასის საბოლო ღონისძიება, აბლოდისმენტებით ქუხდა დარბაზი. მთელმა კლასმა ერთმანეთს ხელი ჩავჯიდეთ, სცენის შუაგულში დავდექით და ქედი

ერთად ყველაფერს შევძლებთ!(დასასრული)

ტასო ტიროდა ძალიან უხაროდა და თან ვერ ხვდებოდა რა მოხდა გაშტერებული უყურებდა ლუკას სხეუკს და არ სჯეროდა რომ აქ იყო... —ტასო კარგად ხარ...დაწყნარდი ყველაფერი დამთავრდა...ეს უთხრა და მაგრად მოხვია ხელები და მაგრად ჩაეხუტა... —ლუკა მეშინია ძალიან