მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 4)

ელენე დაბრუნების შემდეგ მთელი საღამო აწრიალებული იყო... მისი არყოფნის დროს მეც დავმშვიდდი, ალბათ გამოძინებამაც მიშველა... ახლა თავი ჩარგული მქონდა წიგნში და თან ჩუმად ელენეს ვუთვალთვალებდი. ვიცოდი რაც აღელვებდა, ბოლოს გვერდით მოვისვი და ყველაფერი

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 3)

ნელ-ნელა ფეხს ავუჩქარე. უკვე აღარ მახსოვს სირბილზე როდის გადავედი. მინდოდა არსებობა შემეწყვიტა, გავმქრალიყავი... ცრემლები მხედველობას მიკარგავდა. კიბეებს სირბილით ავუყევი ზევით. ვგრძნობდი, როგორ ვეჯახებოდი კიბეზე ამავალ და ჩამომავალ

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 2)

დროის მსვლელობის აღქმა მიჭირდა... ვიცოდი, რომ შენობაში უნდა შევსულიყავი, მაგრამ ვერ ვდგებოდი. მხოლოდ ის შემეძლო რომ დროდადრო ხელს ვწევდი და კარზე უძალოდ ვაკაკუნებდი... ძალა გამოცლილი, მხოლოდ ტირილს ვახერხებდი. ვგრძნობდი სიცივეს, მაგრამ მაინც, ცივ

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (1)

ნიუ-იორკის აეროპორტში გაჭირვებით მოვათრევდი მძიმე ჩემოდანს და თან დედაზე ვბრაზობდი, ეს საშინელი ქურთუკი ძალით რომ "ჩამაჯაჯა", მგზავრობისას შეგცივდებაო...ზურგჩანთა გაჭირვებით მოვიხსენი და ძირს დავდე. ცოტა ამოვისუნთქე და გასასვლელს დავუწყე ძებნა...