_მეშინია შენი შემეშვი!(5)

_მეშინია შენი შემეშვი!(5)_ერეკლეს ხმა დაუმძიმდა_თვეამეტი წლის ვიყავი როდესაც ჩემი ძმა..._თავზე ხელი ნერვიულად გადაისვა_გარდაიცვალა_ჩუმად ჩაილაპარაკა_ძვლივს გადავიტანე მისი სიკვდილი რამის ჭკუიდან შევიშალე,მას შემდეგ მაქვს ნერვების პრობლემა..ერთი

_მეშინია შენი შემეშვი (4)

_კარგი ჩემო პუტკუნა გელოდებბი მაშინ... _გიუშ_ვითომ ბრაზით ჩაილაპარაკა ანკამ და ჩაიცინა_ოც წუთში მანდ ვარ მიყვარხარ_და გათიშა ,კმაყოფილი და ბედნიერი ღიმილს სახიდან ვერ იცილებდა ახლა ისეთი შეგრძნება ქონდა თითქოს ვარსკვლავებს დაკრეფდა ციდან.. _აბა

მეშინია შენი შემეშვი! (3)

_არ მინდა შემეშვი_საწყლად ამოილაპარაკა ანკამ და გაბრძოლება სცადა _გაჩუმდი...._მკაცრად დახედა ბიჭმა _კიდევ იტყვის ჩემი რატომ გეშინიაო.._პატარა ბავშვივით დაბრიცა ტუჩები ანკამ,ერეკლეს მისი შემხედვარე გაეღიმა _ბავშვი...._და მანქანის კარი გამოუღო_დაჯექი!

_მეშინია შენი შემეშვი! (2)

_კარგი რა ტო!_საშინლად გაბრაზდა ბიჭი მისი თვალების დანახვისას_ასე რატომ მიყურებ?ნუ მიყურებ ასე...ჩემს გამო ნუ ვხედავ შენს თვალებში ცრემლს.._ზუსტად ამ დროს აკიაფდა გოგონას თვალზე ცრემლი,ბიჭს ერთხელაც შეხედა და გვერდის ავლა სცადა თუმცა მისი ხელი

_მეშინია შენი შემეშვი! (1)

_მიდი ანკა გელოდები ჩამოდი_მხიარულად უთხრა ყურმილში გიომ და ხმამაღლა გაიცინა _მოვდივარ გიუშ მოვდივარ... შენ ხომ იცი სიბნელის მეშინია და სადარბაზოში დამხვდი..._ანკამაც სიცილით უპასუხა და თმებზე სავარცხელი ჩამოისვა _მიდი ხო გელოდები_თქვა და გათიშა