"შენში ზამთარიც გაზაფხულია" =7=

თვალი გავახილე და ღრმად ამოვისუნთქე. მაშინვე ჩემ წინ ჩამუხლული ლექსო დავინახე,რომელსაც სახეზე საშინელი ნერვიულობა ჰქონდა აღბეჭდილი. როგორც კი დამინახა მაშინვე დაფაცურდა და ჩემი ხელი თავისაში უფრო ძლიერად მოიქცია. -როგორ ხარ?-მკითხა მან საოცრად

"შენში ზამთარიც გაზაფხულია" =6=

ოქროსფერი შემოდგომა იდგა. მე და იუკა ოქროსფერობში ვურევდით ფეხებს და სკვერში მომღიმარ ხალხს ვათვალიერებდით. სულაც არ მეღიმებოდა და სულაც არ მეოქროსფერებოდა. იქვე სკამზე ჩამოვჯექი და იუკა სათამაშოდ გავუშვვი. ფეხები მოვკეცე და თავი ზედ ჩამოვდე.

"შენში ზამთარიც გაზაფხულია" =5=

დაწყნარდი ჩემო ლამაზო.ყველაფერი კარგადაა...-გულში მიკრავდა მთრთოლვარე ციცი და თმაზე ნელა მეფერებოდა. -ციც...გული გული მიტირის ციც...-ისევ ვტიროდი მე. მართლაც ვგრძნობდი გულში საოცარ ტკივილს... საოცარ წუხილს და დარდს,მაგრამ რაზე ან ვიზე ვერ

"შენში ზამთარიც გაზაფხულია" =4=

მომდევნო დღეს დიდი შემართებით ბიჭებთან ერთად გავემართე სასწავლებლისკენ. საოცრად მომეწონა იქაური სიტუაცია და პირველივე დღეს ყველასთან ნეიტრალურად კარგი ურთიერთობა დავამყარე. ეს არც გამკირვებია,რადგან ყოველთვის ასე ვარ.გამონაკლისი ხომ მხოლოდ საბაა.

"შენში ზამთარიც გაზაფხულია" =3=

დილით ადრიანად გამომეღვიძა და უცებ მოვიწესრიგე თავი. სახლი მივალაგე და სარეცხიც დავრეცხე. სველი სარეცხით სავსე თეძოზე შემოდებული კალათით აიანზე გავედი. კალათი ძირს დავდე და ჩამოშლილი თმა უცებ ავიწიე ზემოთ. ნელ-ნელა დავიწყე სარეცხის

"შენში ზამთარიც გაზაფხულია" =2=

ნელა დავაშორე ერთმანეთს ქუთუთოები და მზერა შიშველ ფანჯარას მივაპყარი. მაინც არაფერი მერჩივნა ჩემი ანოს ფერებით გაღვიძებას. ტუმბოზე დადებულ ტელეფონს გადავწვდი და ეკრანზე გამოსახულ ჩემ ანც გოგონას ღიმილით დავხედე. უცებ მივაწებე ტუჩები ეკრანს და

"შენში ზამთარიც გაზაფხულია" =1=

„ ძვირფასო ლუიზა !... შემორბენით ვარ. ხომ გახსოვს დღეს იწყება არ დავიწყება... მგონი ამდენ საქმიანობაში ცოტა ჭკუაც მომაკლდა,მაგრამ მაინც ვერსად გამექცევი თუნდაც სულ „გავრეკო“ მოკლედ, ბოლო ყუთიც ახლახანს დავლუქე. ყველაფერი მზადაა. მივისწრაფი

როცა ფიქრობ რომ ის უკვე შენში მოკვდა!(თავი 3)

ნიკი ისევ ბარში მუშაობდა მაგრამ დილის სმენაში.ღამით კი სასაფლაოზე მიდიოდა ან სახლში რჩებოდა ლუსიასთან ერთად და მთელი ღამე სვავდნენ.ასე გადიოდა დრო.დაახლოებით ოთხი თვის შემდეგ როდესაც ნიკი სახლში დაბრუნდა

როცა ფიქრობ რომ ის უკვე შენში მოკვდა!(თავი 2)

ნიკოლასი გაიზარდა უკვე 17 წლისა სკოლაში არავისთან მეგობრობს.არც სკოლის რომელიმე გუნდშია.თავისთვის მარტო დახეტიალობდა,ღამღამობით სახლიდან გადიოდა და დილით ბრუნდებოდა არავინ იცოდა სად იყო და რას აკეთებდა.ბოლოს ბებია ემასგან სულ წავიდა მუშაობა დაიწყო

როცა ფიქრობ რომ ის უკვე შენში მოკვდა!(თავი 1)

დედა გადაიხარა და მამას აკოცა.ბებიას სახლამდე ცოტა იყო დარჩენილი.მანქანამ მოსახვევში შეუხვია უეცრად ნისლი წამოვიდა მამამ საჭე ვეღარ დაიმორჩილა და კლდეს შეეჯახა.ამის მეტი არაფერი მახსოვს.როდესაც გონს მოვედი საავადმყოფოში ვიყავი.პალატაში ბებია ემა და