ისევ და ისევ შენ

სიყვარულს ვეძებდი მე ექვსი წელი და მეშვიდე წელს მე შენ გიპოვე შენგან სიყვარულს არასდროს ველი მე მხოლოდ ერთხელ, მე ეს ვითხოვე

მე შენ არ გიცნობ...

მე შენ არ გიცნობ, გაზაფხულის ადამიანო... კუთხეში მიყრილ ნივთებთან მივდივარ, ვიჩოქები და შენს ნახატს ვაკვირდები. ლურჯი, ნაჭრის შარვლიდან ფუნჯს ვიღებ და ერთხანს ნიკაპთან მიმაქვს, თან წითელ საღებავს თავსახურს ვხსნი და შენს ნახატზე ვასხამ.

შენ ჩემი ადამიანი ხარ!

ოთახში სიჩუმემ ჩაიცვა შავები... ტკივილმა დაბზარა ოთხივე კედელი... ოცნებამ ვერაფრით გაუძლო ჯოჯოხეთს... თავს იკლავს ისევ და არაყავს მშველელი...

შენ რომ იცხოვრებ...

შენ რომ იცხოვრებ იმ ქუჩაზე, მე წვიმად მოვალ წვიმის წვეთებად დაგეცემი მაგ ტკბილ ტუჩებზე ამ სიყვარულის ასაღწერად სიტყვებს ვერ ვიხმობ მინდა ვიფიქრო უსასრულოდ კვლავ იმ ქუჩებზე.

მე შენ შეგიყვარე

მე შენ შეგიყვარე, ჩემში შეგიფარე... სულში აღმოცენდი, როგორც ლოცვით - სიტყვა და მზის სათბილულებს... ცა რომ კვლავ აცოცხლებს, გული გააოცებს - გრძნობამ ასე მითხრა.

მხოლოდ შენ იცი

მხოლოდ შენ იცი, რა ხდება გულში მხოლოდ შენ ხედავ, რა ხდება სულში. მხოლოდ შენ იცი, რისთვის მდის ცრემლი მხოლოდ შენ იცი, რისთვის ვიღიმი. მხოლოდ შენ იცი, თუ როგორ მტკივა მხოლოდ შენ იცი, თუ მიხარია. მხოლოდ შენ იცი, რა მინდა ახლა

შენ ხარ ჩემი ბედი (სრულად)

ერთ ჩვეულებრივ ოჯახში დაბადებული და გაზრდილი იყო თუკა დალაქიშვილი. მისი ცხოვრება არაფრით გამოირჩეოდა სხვებისგან, მაგრამ თავად ის იყო არაჩვეულებრივი. სხვანაირი იყო და ამას ყველა ამჩნევდა. უყვარდა სამყარო, გიჟდებოდა ღამეზე, მოწონდა მარტოობა და

სწორედ შენ გელოდი (სრულად)

ბიჭებსაც უთხარი რომ ის ძალიან ნაზი და მგრძნობიარეა,მას არასდროს არ ყვარებია.შეგხედე და შეგატყვე რომ გულგრილი არ ხარ მის მიმართ,მე საერთოდ განზე გავდგები,ის გამიხარდება ჩემი დობილი და ჩემი ბავშობის მეგობარი ბედნიერი რომ იქნება,მისი ბედნიერება

შენ კიდევ რჩები!

მზე ჩადის ცა გავს აფეთქებულ ცეცხლიან ედემს მინდოდა ფუნჯად ზღვა მექცია ნახატად ღამე... ერთხელ მოვტყუვდი, ვარსკვლავთცვენის სურვილებს ვენდე, ჰო მერე ლამაზ უსასრულოდ უძირო თვალებს.

შენ?(სრულად)

პირდაპირ ზღვაში და თავის შავთვალება ეშმაკს ეკვროდა. -შენ -მე -შენ და მე -შენ ალქაჯი და მე ეშმაკი!