განწირულია წვიმის წვეთები... (4)

ამის გამო უფრო გაუჯავრდი თავს, მეგონა ასე ჩემს გამო იყო, ალბათ ჩათვალა დავცინოდი მის ბავშვურ ქმედებებზე, მაგრამ ახლა ვერაფერს ვეტყოდი, გადავწყვიტე მომეთმინა, უკვე ბათუმის ქუჩებში ვცდილობდი სასტუმროს ადგილმდებარეობა გამერკვია, და სულ უფრო მიცემდა

განწირულია წვიმის წვეთები... (3)

არ ვიცი საითკენ მიდის ჩემი ცხოვრება... არ მინდა-მეთქი ვამბობ, თავისუფლება არაფერში მჭირდება-მეთქი, მაგრამ ეს რა თქმაა?! უფრო მიჩქმალვაა, საკუთარი თავის მიჩქმალვა, საკუთარი აზრებისთვის ზურგის ქცევა... ჯანდაბა! აზრი მიწყდება, ყოველი სიტყვის ბოლოს და

განწირულია წვიმის წვეთები... (2)

ეშხიანი ქალი იყო... ჩემი თანამშრომელი მხოლოდ პირველ დღეს იყო, მაშინ როდესაც შეცდომით შემოაღო ჩემი სამუშაო ოთახის კარები... შემიძლია მარიამი დავიფიცო, რომ პირველად სხვა თვალით არ შემიხედავს, თუმცაღა მისი წითელი კაბა ახლაც მახსოვს... სექსუალური მაგრამ

განწირულია წვიმის წვეთები... (1)

ფანჯარასთან ვდგავარ-მეთქი, მაგრამ სველ მინაზე „აწებებულ“ წვეთებს ვხედავ მხოლოდ, თავგანწირვით რომ ცდილობენ შეინარჩუნონ სიცოცხე, მაგრამ ვერ აჩერებენ წამს, ვერ შეშდებიან....ხომ შეიძლება დრო გაუშვა, მიუშვა თავის’უფლებაზე, შენ კი, გაჩერდე... ჰო,