ჰამლეტი

კიდევ გვყავდა ერთი დაქალი,მარიამი.გარდაიცვალა.საკმაოდ მტკივნეული თემაა ჩემთვის და ისე დავტოვებ.უბრალოდ სიცოცხლეზე მეტად გვიყბარდა სამივეს ერთმანეთი,მარის გარდაცვალებამ ძალიან შეგვცვალა,მაგრამ შემდეგ უკვე ჩვენს საქციელებს,რომ გადავხედეთ,"მარის არ

ჰამლეტი(3)

დიტოს გაქრობას დავუსევდიანებივარ,არც მომწონდა და მითუმეტეს არც მიყვარდა.თიკუნას ვეუბნებოდი დამავიწყდათქო.მას ვატყუებდი თუ თავს ვიტყუებდი არ ვიცი.ფაქტი ერთი იყო,ყოველ ღამე,3 საათზე,მაშინ როცა ყველაზე საშინელი მომენტი მიდგებოდა,მარისთან ერთად დიტო

ჰამლეტი (2)

არ ვიცი რა მოხდა და რატო გავითიშე,მაგრამ ძაან გაასწორა. რა საშინელი სუნი დგას,სამოთხეში ასეთი სუნი როგორ უნდა იყოს? ჯერ ერთი თვალი გავახილე,ცალი თვალით სამოთხეს არ ჰგავს. მეორეც გავახილე. რა სამოთხე,რის სამოთხე,სკოლაში ვარ,სამედიცინო ოთახში. მარტო

ჰამლეტი. (1)

შუა ტრასაზე მიქროდა ჩემი შავი X5. მოძრაობა გადატვირთული იყო,ბევრი ჩამოვიტოვე. სასწაფოს მანქანას გავუსწარი. 120... 130... 140.. 150'. 160..... მწვანე სატვირთოს ავუვლი გვერდს და მერე დავუკლებ სიჩქარეს-გავიფიქრე. ფიქრი დასრულებული არ მქონდა მწვანე