together(1)

დარბაზში რომ შევედით ჩემი ძმა დამხვდა იქ თავისი ძმაკაცებით-ნიკა?შენ აქ რა გინდა მე მეგონა ვარჯიშზე იყავი-გვერძე ჩამოვუჯექი,ბიჭები კაი ბიჭივით მოვიკითხე და ნიკას შევხედე-უნდა გიყუროთ-კმაყოფილი ღიმილი აუკრა სახეზე-ოჰ კაი ერთი აქ ხუთი საათი

Good Together

დიდხანს ვიფიქრე გამეხსნა თუ არა ყუთი. არ ვიცოდი მინდოდა თუ არა ჩემი და ლუკას ამ ისტორიების გაგრძელება,თუმცა ვეღარ მოვითმინე და ყუთი გავხსენი......გავხსენი და მაშინვე თვალში მომხვდა ვერცხლისფერი 2 ბეჩედი რომლებიც ბრჭყვიალებდნენ. ცრემლები წამომივიდა

Good Together (chapter 2)

რაღაცნაირად გემღიმა და თან გულიც მიგრძნობდა რომ შეიძლება ლუკა ყოფილიყო. არ ვიცი მინდოდა თუ არ მასთან მეგობრული ურთიერთობა არ ვიცი საერთოდ ღირდა? მახსოვს ერთხელ მითხრა „მინდა ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყო“ მეც მაშინვე როგორც მჩვევია ხუმრობით გავეცი

Good Together

თურმე ცხოვრება ყველაზე რთული მექანიზმი ყოფილა. რამდენი რამ დაიტია ამ 11 თვემ ჩვენს პატარა და საყვარელ გულებში. უამრავი ბედნიერება,ტკივილი,უბედურება და სხვა ბევრი რამ. ზამთარში დაიწყო ის ბედნიერება და გამყინვარებასთან ერთად მოვიდა ის გრძნობა ჩვენთან

Come Together

ყოველთვის ძლიერი მეგონა თავი. მანამდე სანამ ვინც მიყვარდა იმას ტკიოდა და ვერ გავუყუჩე. საზიზღრობაა. ნიკოლოზ ტოტოღაშვილი.