წლები გავა..და ჩვენ ერთმანეთს სადმე შევხვდებით...

ამოვიკითხავ უთქმელ სიტყვებს დიდხანს რომ დუმდი და შევეცდები ღრმად ჩავიბეჭდო ის თვალები,რომლითაც მიმზერ ახლა და გავიხსენებ ძველ თვალებსაც ადრე რომ ვუხაროდი.. გავა წლები და ჩვენ შევხვდებით ისე თითქოს ეს პირველად ხდება. ორი ნაცნობი უცნობივით დავიწყებთ

აკუტა გავა

მწერალი, თითქოს იაპონიაში ჭორების გახდა დავა ის ხომ გენიაა, აკუტა გავა.

გავა დრო,და მოვუყვებით შვილებს..

გავა დრო, და მოვუყვებით შვილებს თუ ამ გრძნობამ რა უღმერთოდ გვძლია რომ სიხარულს გული ვეღარ იტევს რომ ამ გრძნობას სიყვარული ჰქვია..

ეს ზამთარიც მალევე გავა ..

" ამ წყეულ ზამთარს დღეს პირველად მოთოვა თურმე. და მეც ღიმილით გეკითხები, - ჩაი თუ ყავა ? რაღა გაალღობს ჩვენს გარშემო გაყინულ სულებს გპირდები ტკბილო,

დრო გავა და...

ზოგჯერ, რომ გადარჩე, ისიც საკმარისია, ადგე და წყლის ნაცვლად არაყი დალიო, მოკლემკლავიანი მაისურის ნაცვლად გრძელსახელოიანი ჩაიცვა, თმა აიჩეჩო, წვერი მოუშვა და ასე… უბრალოდ, რაღაც უნდა შეცვალო, ძველებურად აღარ გაგრძელდე.