გარდაცვლილი შემიყვარდა (თავი I)

ნოემბრის ცივი ქარი ქროდა.ქარი ტიტველ ხეებზე შემორჩენილ ფოთლებს წრეზე დაატარებდა.ყველას სადღაც მიეჩქარებოდა,მათ შორის მეც.ძალიან მციოდა,ერთი სული მქონდა სახლში მივსულიყავი და თბილ ლოგინში ჩამერგო თავი,ალბათ მთელი დღე დავიძინებდი.გზად ცხელი ყავა

გარდაცვლილი 1

მე, დავასრულე სიცოცლხე.... მოვკვდი, გარდავიცვალე, აღარ ვვარსებობ ამ სამყაროში, თუმცა შემიძლია დროში,სხვადასხვა ადგილას ვიმოგზაურო და წერილები დაუტოვო ადამიანებს, ვცდილობ დავეხმარო , ერთი ნაბიჯით წინ წავიყვანო, სწორ გზას დავაყენო, მაგრამ ყურადღებას

გარდაცვლილი ბედნიერება

მშვიდი დილა იყო, მოწმენდილი ცა. ზღვა ოდნავ ტორტმანობდა. სანაპიროზე ვიჯექი. მთელი გონებით მასზე ვიყავი გადართული. მზის ამოსვლა, თოლიების გუნდი და მე. ულამაზესი ხედი იყო, უკეთესს ვერც ისურვებდი. და მაინც, თავს მარტოსულად ვგრძნობდი, მენატრებოდა...

გარდაცვლილი ქალი - ედითი

ქალზე, რომელსაც ცხოვრება უნდოდა. აიდა მორალესი - მწერალი, რომელიც ჩრდილში წერს. ჩემ მეზობლად შუახნის ქალი გარდაიცვალა. გუშინ, სახლში რომ ვბრუნდებოდი, მისი ფანჯრიდან ტირილი გავიგონე და ხალხმაც უცნაურად იმრავლა ჩვენს ეზოში. მივხვდი, რაც მოხდა.