ღამის წყვდიადი

საღამო იყო,აივანზე იჯდა მია,სიგრილე იყო,ფუმფულა ადიელაში და ათასგვარ ფიქრებში გახვეული.გვერდით მაგიდაზე,ნახევრად დაცლილი ყავის ფინჯანი იდო.გაცივდა..გაცივდა ისე ,როგორც მისი გული,უგემური

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 სრულად )

ღამის სიჩუმეში გახვეული თბილისი, მიძინებული ქალაქის პოზიციაზე მყოფიც კი ინარჩუნებდა თავის ხიბლს, შესანიშნავი ხედებითა და ძველი იერით. წყვდიადში გამოჩენილი სავსე მთვარის ფონზე, ამ პატარა ქალაქში მყოფი

ნისლში გახვეული კოშკი

კვლავ მარტო ვტოვებ ჩემს კვლას ჩემი სახლიდან აი, იმ კოშკამდე, ასე ძალიან რომ მხიბლავ. ვადგამ ნაბიჯებს და სიცოცხლის სიყვარულით კრემაციაზე ვფიქრობ. მე ისევ ის ვარ, ვინც უწინ ვიყავი, უბრალოდ ცოტა ხნით შიზოფრენიამ უჩემოდ ისურვა გასეირნება.

ფერებში გახვეული გოგონა...

მინდა დავწერო რაღაც ისეთზე,რაც ყველას გულსა და გონებამდე მიაღწევს.მინდა ყველას გავაგონო ჩემი გულისტკვილი,აზრები,გრძნობები.დავანახო ჩემი თვალით დანახული რეალობა,ავუხილო თვალი და მნიშვნელოვანი საკითხის წინაშე დავაყენო,მაგრამ ჩნდება ერთი დიდი