ვფიცავ

ვფიცავ, მე ასე მეგონა რა ღვთისნიერი ქალია, ისე ლამაზად მიღიმის სულ ანთებული ალია,

ვფიცავ მკვლავს შერჩენილ ღვინისფერ დალალებს

გადმოსხდა გეენა ბაიის დალალების, ფირუზის სანაპირო ცრემლებმა მიატოვეს სპილოს ძვლის ზღუდენი წინაპართ ანაგები, შემდრკალმა შვილებმა უომრად მიატოვეს..

ვფიცავ! ამ ქვეყნის მზესა და მთვარეს

არადა პირიქით არ უნდა იყოს?თავს ვისღა ვაკლავ? ან ვიღა მიხმობს?!გზააბნეული გეძებ თვალებით,მალვით კი არა გამომჟღავნებით.თვალები ჩემი შენსას ხვდებიან,მაშინ იწყება გრძნობათა ღელვა,

ვფიცავ

სიხარულო იცი გული ამიჩქარდა ფიქრები ამებურდა,ვუყურებ შენს ფოტოებს და ვტკბები მიხარია რომ ასე გამიმართლა, ასეთი ყოვლად განუმეორებელი გოგო მერგო წილად ხოდა, არც ვაპირებ ერთი ნაბიჯით უკან დახევას ყველაფერს გადავლახავ ყველაფერს გაუძლებ მხოლოდ და მხოლოდ

ყველა უდაბნოს გადავლახავ და ვფიცავ მოგიტან წყალს

უბრალოდ არ მსურს რომ გაგატანო ქარს, ხვდები? რაც უფრო ხშირად ვფიქრობ შენზე, მეც უფრო მეტად ვბავშვდები.. ყოველგვარ გზას ვცდები, ვიცი რომ ეს სენია