როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 5 თავი

ჯანდაბა უნდა ავდგე, ეს შაბათი-კვირა უკვე შემძულდა, საათისკენ გავატრიალე თავი, შვიდს უკლია რვა წუთი, სამსახურში მაგვიანდება. სკოლაში ვსწავლობ და თან ვმუშაობ. ჩემი ცხოვრება სულ ქაოსია. რესტორანში მიმტანად ვმუშაობ, როცა დროს ვჭერ ვსწავლობ, მთელი

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 4 თავი

ბევრს ვფირობდი თვითმკვლელობაზე, ღმერთის არ მწამს, უფრო სწორად ვიცი რომ არსებობს, ასე მტანჯავს და მე ეს ყველაფერი უნდა ავიტანი?! ნუ.. უნდა ავიტანო სხვა გზა მაინც არ მაქვს, მაგრამ მასზე საშინლად გაბრაზებული ვარ. ყველა თბითმკვლელი ჯოჯოხეთში ხვდეობა

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 3 თავი

-ისევ კლუბში, ვინ იყო შენთან?? ნათია შენზე იცი როგორი გაბრაზებულია, ვიგაც მოათრია თვითონ და მე მეშლისო ყველაფერს-ო -მერე მოგიყვები ბიჭო, ნათია წაიყვანე რა სახლში, მე ვერ ვახერხებ -რაიყო მთელი ღამე დეკავებული იქნები-გადაიხარხარა ყურმილში- კაი რა

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 2 თავი

უნებართვოდ მანქანაში ჩავჯექი, ვუყურებდი როგორ იდგა უცნობი ფარებით განათებულ ქუჩაზე, მერე მძიმედ შემოტრიალდა და დაიკავა მძღოლის ადგილი, აშკარად დაბნეული იყო, მეკიდე რაღაცნაირად. თავი რომ დავაღწიე მოძალადეს ბედნიერი ვიყავი, მაგრამ ის ფაქტი რომ ეს თავს

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან

ერთი პატარა ამბავი ერთ უბედურ გოგოზე, იმედია მოგეწონებათ )))) ლოყა საშინლად მტკიოდა, არა! გატყუებთ, ლოყა კი არა მთელი სხეული მტკიოდა, მციოდა, სულ ვკანკალებდი, გზაში მახსენდებოდა როგორ მეხებოდა, პირზე ხელს როგორ მაფარებდა, ტანსაცმელი როგორ