ის, რაც შეუძლებელი მეგონა!!! (სრულად)

-ალექსანდრა, ადექი!დილა როგორც ყოველთვის ამ სიტყვებით იწყება ჩემს სახლში. -კაიიი დეე, ეხლავე.(მე)ავდექი, თავი მოვიწესრიგე და პირველ სართულზე ჩავედი. ცოტა წავიხემსე ჩემებს დავემშვიდობე და დაბლა ჩავედი სადაც სალო მელოდებოდა. -ბუბუ, როგორ მომენატრე

შესაძლებელია მოხდეს ის რასაც არ ელი

ორშაბათი დილის ათი საათი . ლინაა ადექი გამცოდაზე დაგაგვიანდა ... (ელაა) ეს დედაჩემია ბავშვობიდან ყოველ დილას ასე მაღვიძებს თუმცა დღეს განსხვავება იმაშია რომ სკოლა არ უთქვამს გამოცდააა . უხხ როგორ მეჯავრებაა 12 კლასის გამოცდებიი, ეს ბოლო წლები

ის, რაც შეუძლებელი მეგონა!!! (6)

ჩანთა ავიღე და გზას ფეხით დავუყევი. მალე ერთ-ერთ პარკს მივუახლოვდი კიდეც, შესვლა გადავწყვიტე. წყნარი ადგილი ჩანდა. ძირითადად სულ წყვილები იყვნენ ან მოხუცები ნა თუნდაც ჩემსავით მარტოსულები. არანაირი გასართობი ატრაქციონები. სიმწვანე, სიმყუდროვე

ის შემიყვარდა ვინც არუნდა შემყვარებოდა თავი 1

დილით პირველმა ლუკამ გაიღვიძა, ადგა და ნუკას ჩაი მოუმზადა ლოგინთან მიუტანა და ნუკაც ტკბილი სიტყვებით გააღვიძა. ლუკა-ადექი ჩემო სიცოცხლე ნუკამაც ნელნელა გაახილა თვალები და ლოგინზე წამოჯდა, ცხელი ჩაი გამოართვა ლუკას და თუცჰებში აკოცა. ლუკა-დღეს

მე და ის

გათენდა მზიანი დილა ჩემ შავ-თეთრ ცხოვრებაში როგორც იქნა შევძელი გავახილე თვალები და მზე დავინახე დიახ! ყვითელი იყო ის და ანათებდა. ამის შემდეგ მივხვდი რომ ჯობდა ლონდონიდან შორს ვყოფილიყავი და ჩემი შავ-თეთრი წარსული დამეტოვა აქ.