მეორე მეს

წავიდეთ, გავგიჟდეთ და შენსკენ გავწიოთ. გვერდით არ დამიჯდეთ, ეს სხვა მე გავხიოთ. წავიდეთ და გავქრეთ, შევცვალოთ ეს მიწა. სხვებს არ უნდა ვგავდეთ, მემ რაღაც შემფიცა. წავიდეთ და შევსვათ კვლავ ჭიქა ეს ღვინო. სიკვდილი ჩვენ შევთქვათ, რომ აღარ მეწყინო.

წერილი საკუთარ მეს

დააფასე შენი თავი იმით კი არა, რა გაქვს სამყაროსგან და ადამიანებისგან, არამედ იმით, რა აქვს სამყაროს და ადამიანებს შენგან გადაუხადე მადლობა უფალს რომ კარგად ხარ და თუ ცუდად ხარ გჯეროდეს რომ ყველაფერი კარგად იქნება

ჩემი მეს შიგნით!

გულში ბობოქარი ვნებები ბობოქრობენ, ვერაფრით შევძელი მე მათი დაოკება, ხან აღმა გარბიან ჩემი აზრები და ხან ლურჯას ჭენებით დაღმართს მოჰყვებიან! სულში უცნაური გრძნობები ჩამისახლდნენ, რა უნდათ ჩემგან ეს ვერ გამიგია ხან ახალ-ახალ ტკივილს მაყენებენ, ხანაც

წერილი მშიშარა მეს!

შეიძლება ფოთოლიც ვარ- მწვანე და ყავისფერი... ასე მგონია აჩრდილი დამყვება, სულში მიძვრება და ყველაფერს მირევს, შემდეგ თავისითვე დაალაგებს ყველაფერს და გაქრება და ისევ ასე გრძელდება... მინდა მოგაშორო, მშიშარა მე, მოგაშორო შავი ნახატი, მინდა მოლბერტზე

ხმა წარსულიდან, ანუ წერილი მომავალ მეს

ყ*ლეზე დაიკიდე, მთავარია საკუთარი თავი არასდროს დაგიკარგავს. ადამიანები მიდიან და მოდიან, მაგათ რა გააჩერებთ. ავტობუსს გვანან, უბრალოდ ცოტა მოიცადე და სხვა მოვა. არ ღირს იდარდო მათზე, რას გაუგებ? ყველა სხვადასხვანაირადაა მოწყობილი, ხომ იცი. ვიცი,