მე მია ( თავი პირველი , საცდელი )

კიბეებზე ნელ-ნელა ავდიარ, წინ და უკან ხალხია, კიბის ქვემოთ კი პოლიცია, ისე უნდა ავიდე რომ ვერაფერს მიხვდნენ... ავედი, ეს უკვე მიღწევაა მაგრამ რომ შეგვამოწმონ? არა, არა მგონია... ყველაფერი ისე გავთალე რომ უნდა გამომივიდეს და იმედია გამოივა...

მია (ნაწილი 1+2)

ზაფხული, ღვთაებრივი ზაფხული დრო რომელიც გინდა ,რომ არასდროს დასრულდეს. რა მშვენიერია არა? მზე, ზღვა , მეგობრები, გიჟური თავგადასავლები. თუმცაღა ეს ჩემთვის არარის, იცით ძალიან რთულია იცხოვრო ამ გიჟურ სამყაროში,როცა ყველა გიჟს გიწოდებს. მე ვფიქრობ,

მია (თავი 2)

სუნთქვა მეკვრის. სხვა თუ არაფერი რამდენი ხანია ,რაც ჩემი პატარა ოთახი არ დამიტოვებია. მივუყვები უკვე კარგად მივიწყებულ გრძელ კორიდორს ,რომლის ბოლოც არ მოჩანს. ორივე მხარეს უამრავი კარებებია ჩაყოლებული.ფეხებს ძლივს ვადგავ. დაბნეულობისგან ლამისაა უკან

მია

ზაფხული, ღვთაებრივი ზაფხული დრო რომელიც გინდა ,რომ არასდროს დასრულდეს. რა მშვენიერია არა? მზე, ზღვა , მეგობრები, გიჟური თავგადასავლები. თუმცაღა ეს ჩემთვის არარის, იცით ძალიან რთულია იცხოვრო ამ გიჟურ სამყაროში,როცა ყველა გიჟს გიწოდებს. მე ვფიქრობ,