ვ/ე (ნაწ2)(3)

მეორე დღესაც წვიმიანი ამინდი იყო და, რადგან ამინდის პროგნოზი მომავალ ერთ კვირასაც წვიმიან ამინდს იუწყებოდა წამოვიდნენ. ვატომ აიჩემა ბიძიებთან მინდა ჩაჯდომა მანქანაში, დამღალეს გოგოებმაო. ცოტა სასაცილოდ კი გამოუვიდათ გოგონები ერთად ისხდნენ, ბიჭები

ვ/ე (ნაწ2)(2)

აი, ხმა ჩაგვარდნიათ? ერთ ადგილას გაშეშებულხართ, ყურები დაგხშობიათ, თვალებში დაგბნელებიათ, გქონიათ განცდა თითქოს დაგამცირეს და გაგანადგურეს. აი, ზუსტად ასე იყო კოტე ახვლედიანი იმ წამს! როგორ იქნებოდი, როცა შენი სისხლი და ხორცი

ვ/ე (ნაწ2)(1)

მონატრების გრძნობა, აუტანელი. სურვილი, რომ იგი ოცნებებს გამოსტაცო.. ყველაზე ცუდი ის არის, რომ რაღაცას ნანობ მაგრამ ვერაფერს აკეთებ ეს შეცდომა რომ გამოასწორო. გულისტკივილი და დარდი.. მუცელში სიცარიელე..

სიყვარულს ხომ ყველაფერი შეუძლია?! (ნაწ. 2 სრულად)

-ყველაზე საშინელი ქმარი ხარ-ამოვიტირე და გაბერილ მუცელზე ხელი მოვისვი -ვმუშაობდი ვანდა რამექნა?-თბილად მითხრა რომამ და წელზე ფრთხილად მომხვია ხელი -უკვე 6 თვის ორსული ვარ შენ კი არასდროს წამომყოფიხარ ექიმთან-უარესად ავტირდი მე -გპირდები აუცილებლად

კიდევ ერთი მთიელი? (ნაწ.4.)

დილა შატილში საოცარია იღვიძებ და ხვდები ,რომ სამყარო მშვენიერია თითქოს დისნეის მულტფილმში აღწერილი სამყარო გეშლება თვალწინ ,ჩიტების ჭიკჭიკი ,სუფთა ჰაერი,ჰაერში გაფანტული თავისუფლება ყველაფერი ერთად ერწყმის ერთმანეთს და გაგრძნობინებს ,რომ ადამიანთა

ვერონიკა როთის "განსხვავებული" ნაწ.2

მამაჩემი მათ „გადარეულებს’“ ეძახის.შეუპოვრებს ყოველთვის მუქი ფერის სამოსი აცვიათ და უამრავი პირსინგი თუ სვირინგი აქვთ.მათი ძირითადი ამოცანა ქალაქის გალავნიი დაცვაა.თუმცა წარმოდგენაც არ აქვტ რისგან ან ვისგან იცავენ. წესით შეუპოვრები უნდა მაშინებდნენ.

ვერონიკა როთის "გასხვავებული" ნაწ.1

შინ მხოლოდ ერთი სარკე გვაქვს.მეორე სართულზე,დერეფანში კიდია და გადასაწევი კარები ფარავს.ჩვენი ფრაქციის წესდების თანახმად, სარკეში ჩახედვის უფლება ყოველი მესამე თვის მეორე დღეს მაქვს. დღეს სწორედ ეს დღეა და დედა თმას მჭრის. პატარა, მრგვალ სკამზე

მილიონ კითხვის ნიშანს (სრულად )ნაწ 1

მაინც რატომ ფიქრობდა გიგიშა ,რომ სალულა შეიძლებოდა ყვარებოდა? ან რა ყვარებოდა სიყვარულით მაგას ელისოც კი არ ყვარებია და ეგ გოგო ვინღაა... ბავშვობიდან რაღაცნაირი იყო ავალიანი სულ უცნაური მხოლოდ ძმაკაცებში გახსნილი და ჩხუბში თავზეხელაღებული ეს 2 იყო

თავად ვკლავ თავს ჩემივე სიყვარულით (1ნაწ. თავი 1)

მახსოვს მაშინ ძალიან ბედნიერი ვიყავი, ჩემს ბედნიერებას საზღვარი არ ჰქონდა ..ასაკი არც კი მახსოვს ზუსტად, ვიქნებოდი ასე 17 წლის, სექტემბრის ერთ-ერთი ჩვეულებრივი დილა იყო, დილით მაღვიძარაზე ადრე შემოდგომის სიცივემ გამაღვიძა. ეს ის დროა აი სუსხი დილით

კიდევ ერთი მთიელი ? ნაწ3

საწოლამდე ძლივს მივფოფხდი ჩემთვის განკუთვნილ პაწია ოთახში არსებულ პაწია საწოლზე მივესვენე და თვალები დავხუჭე ,რატომღაც სახელი სანდრო მიტრიალებდა ტვინში ? ხახ კიდევ ერთი მთიელი ? არ ნახულ ადამიანზე გამეღიმა და გადავეშვი ძილის და სიზმრების სამყაროში