პატარა ჩანახატი სიყვარულის შესახებ

ოდესმე გყვარებიათ?იცით როგორი გრძნობაა?მერწმუნეთ შესანიშნავია.ასეთი ბედნიერი .არასდროს ვყოფილვარ,ვანათებდი თან რადიკალურად შევიცვალე.ერთ დროს ქაჯი, წყნარი და დინჯი გავხდი. როგორი ბიჭი იყო იცით?მოძველბიჭო.ყოველი წინადადების ბოლოს იგინებოდა.სულ

-პატარა ქალბატონო, მე შენ მიყვარხარ! (სრულად)

ღამე იყო, მთვარე ანათებდა სოფლის გზას, 2 წელია უკვე ამ სოფელს არ სტუმრებია, რაც ბაბუა დაეღუპა აქეთ აღარ გამოუხედავს, ახლა კი იმდენად სძლია მონატრებამ ჩამოვიდა! ჩამოვიდა და ყველამ მასზე დაიწყო ლაპარაკი! ნაია ჩამოვიდაო იკადრა ჩამოსვლაო

დიდი ბიჭის პატარა გოგო ხარ (სრულად)

ყველა განცდა , ემოცია, ტკივილი, სიხარული,მწუხარება თუ ხანდახან სიკვდილიც კი სიყვარულთან ასოცირდება... რა მნიშვნელობა აქვს როგორი სიყვარულია ეს, დედაშვილური თუ ქალვაჟის ,, სიყვარულია ყველაფრის დასაწყისი და დასასრულიც.. სიყვარულია ყველაზე დიდი

პატარა ჩანახატი სიყვარულზე

მე სიყვარული ვისწავლე...ხო შეიძლება გაგიკვირდეთ,მაგრამ ასეა.ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი..შეიძლება გიჟად ჩამთვალოთ,მაგრამ ასეა,მიყვარს და დასრულდა...შეიძლება ჩემი არ დავარქვა,მაგრამ ის მაინც მეცოდინება,რომ კარგადაა...ვზივარ და ვუყურებ თეთრ კედელს...რა

გოგონა პატარა ოცნებით (სრულად)

- მაგდა, დედიკო, გაიღვიძე. - ჯერ კიდევ ძილის საბანში გახვეულს მეძახის ტკბილი ხმა. - შუადღეა უკვე გენაცვალე. - ჰო დე, ვდგები რაა. - ძილ-ბურანში მყოფი ვალაგებ ჩემს საწოლს და იქ გავდივარ, საიდანაც ორი წუთის წინ მეძახდნენ. ასე იწყება ჩემი ყოველი დღე

ჩემი პატარა ისტორია (თავი პირველი)

აქ არის გოგონას ცხოვრება რომელსაც არც თუ ისე ბედნიერი ცხოვრება ჰქონდა მაგრამ ერთ დგეს ის გაიცნობს ბიჭს გაიცნობს რომელთანაც ბევრი თავგადასავალი გადახდა და მასთან გააატარა მთელი ცხოვრებააა <3

პატარა გამომძიებელი (თავი 3)

სავანი' როგორ მეცნობა, თითქოს ღრმად მაქვს ჩაბეჭდილი გონებაში მაგრამ ვერ ვიხსენებ სავანი... კარგი დროა საწმეს დავუბრუნდე. ესეც ასე ანუ მსხვერპლების შ.პ.ს "მითში„ მუშაობდა, რა კავშირი ჰქონდა მათ სიკვდილს და "მითს". ან კახაბერსც რატომ არ მოკვეთეს

პატარა გამომძიებელი (თავი 2)

გვამები ექსპერტიზისთვის გააგზავნეს ანთროპოლეგებთან, რომლებიც დეტალურ აღწერას მოამზადებდნენ გვამის დაზიანებებსადა ტრავმებზე. ჩვენ ისევ განყოფილებაში დავბრუნდით შენობაში შესვლის თანავე ჩვენი ჯგუფის უფროსი ბატონი ამირან გამყრელიძე შემოგვეგება და მის

პატარა გამომძიებელი

ეს ისტორია არ იწყება ისე როგორც სხვები, არანაერი "ადექი ჩქარა სკოლაში გაგვიანდება" ან "მამა გელოდება დაუჩქარე"-ო, რატომ? იმიტომ რომ მშობლები არ მყავს.მე ანასტასია მქვია ანასტასია კალანდაძე 15 წლის ვიყავი მშობლები რომ გარდამეცვალა, ისინი მანამ

პატარა სიყვარულის დიდი ზღაპარი

მოდი და სულ ფერად ყვავილებს დაგიკრეფ, და მერე თმებში ნაწნავად ჩაგიბნევ, სიყვარულს გაჩუქებ ყველაზე წმინდას და გპირდები ამ გრძნობით სასახლეს აგიგებ,