ეს რეალობაა? (თავი 4)

საღამოს კლუბში კარგად გავერთეთ. ისევ ბევრი დავლიეთ. -ალეეექს. გაწელილად ვთქვი და ალექსანდრეს ჩამოვეკიდე. ალექსანდრემ გაკვირვებულმა დამხედა და ინსტიქტურად წელზე ხელი შემომხვია, იმის შიშით, რომ სადმე არ ავყირავებულიყავი. -შენთვის მითქვამს რომ ძალიან

ეს რეალობაა? (თავი 3)

დილას თავის ტკივილით გავიღვიძე. ყველას ერთ ოთახში ჩაგვძინებია. საოცარი სანახავები ვიყავით: დემეტრეს მაგიდის ქვეშ ეძინა, ბოთლჩახუტებულს; სალომე ირაკლის აწვა; მე კი მუცელზე ვიწექი, ფეხები თეაზე მდებია, თავი კი რბილად მედო. პირზე ხელი მოვისვი და ოდნავ

ეს რეალობაა? (თავი 2)

მისკენ გავიწიე, რომ ჩანთა ამეღო, მაგრამ ხელი მაღლა აწია და ვეღარ მივწვდი. -ჩანთა დამიბრუნე. თითის წვერებზე ავიწიე და ეშმაკურად მომღიმარ ალექსანდრეს თვალებში ახლოდან ჩავხედე. მისი მუქი ყავისფერი თვალები კლუბის სიბნელეშიც ელვარებდნენ. მან მკლავში ხელი

ეს რეალობაა? (თავი 1)

საბოლოო ჯამში მის ერთგვარ შემოთავაზებაზე უარის თქმა გამომივიდა. ალექსანდრემ ხელზე ხელი დამადო. -ყვავილებში ჩემი ნომერია. ოდნავი ღიმილით თვალი ჩამიკრა და პალატაში ყველაფრით გაოგნებული დამტოვა.