მე ორმაგი ტყვე ვარ-12

-ლილი არ იტირო,ჩვენი მოსვლის მიზანი ტირილი არაა,იცი რატომ ჩამოვედით ასე ჩუმად?-ეშმაკურად გაიღიმა ლაშამ -რატომ?-ვკითხე და თან ცრემლები მოვიწმინდე -2 კვირის თავზე ყველას გეპატიჟებით ჩემს საირმეში 1 კვირით,იქ ჩემი ბაბუა-ბებიის სახლი მაქვს ხოდა მინდოდა

მე ორმაგი ტყვე ვარ-11 თავი

მერე?მერე აღარაფერი მახსოვს ,არც ის მახსოვს რამდენ ხანს ვიყავი კიდე ასე უგონოდ,თვალი რომ გავახილე ფანჯრებიდან მზის სხივი აღარ შემოდიოდა,საკმაოდ ბნელოდა.მე ისევ ვბუტბუტებდი-დათა,დათა,დათაჩემს ხმაზე დედა გამომეპასუხა,თვალებით მოვძებნე,იქვე სავარძელში

მე ორმაგი ტყვე ვარ-10 თავი

ცხვირში აუტანელმა მწარე სუნმა შემიღიტინა,შევიმშმუშნე მაგრამ განძრევა გამიჭირდა.წამით შევფიქრიანდი ვერ აღვიდგინე სად ვიყავი და რატომ ვიყავი.თვალები ძლივს გავახილე,არემარე გაჭირვებით მოვათვალიერე,თავი საშინლად მტკიოდა,მივხვდი პალატაში ვიწექი,გასული

მე ორმაგი ტყვე ვარ-9 თავი

ფიზიკურ ტკივილს ვინღა ჩიოდა, ემოციურად და ფსიქოლოგიურად ამ ყველაფერს ვეღარ ვუძლებდით.ყოველ მცირედ ფაჩუნზე პანიკური ისტერიკა გვქონდა.ორი დღე კიდევ ამ დამპალ მიწაზე ვეყარეთ,სველ და ტალახიანზე.ყველა მომჯობინდა ჩემი და დათას გარდა.არ ვიცი რატომ მაგრამ